Carlablog: makkelijk is anders
• 17-02-2014
• leestijd 2 minuten
Twee weken geleden schreef ik over mijn eigen reservaat. Aan dieren geen gebrek en ze komen in mijn tuin ook niets te kort. Daar zijn we het samen over eens.
Toch voldoet mijn tuin niet aan de regels. In een natuurlijke tuin moeten inheemse planten groeien. Niet dat de padden, salamanders, waterjuffers, heggenmus en zanglijster zich iets aan lijsten gelegen laten liggen, maar toch blijft het knagen. Zoals gezegd, koninginnenkruid, vlambloem, grote kattenstaart en sleedoorn staan op mijn boodschappenlijstje, maar uit onderstaande reactie blijkt: garantie wordt niet verstrekt.
Gelukkig kreeg ik de volgende geruststellende facebookreactie van tuinkenner Wankja Ferguson. Zij is tuinontwerpster en ecologisch hovenier.
“Natuurlijk is er ook nog zoiets als omgeving en bodem. Je kunt wel denken dat je door plantenlijsten meer dieren in je tuin krijgt maar logisch is dit niet en het hoeft ook niet waar te zijn. Planten zijn gebonden aan de bodem waar ze van nature op voorkomen. Hoeveel milieutjes je in je tuin ook maakt, als die buiten je tuin niet voorkomen dan zal jouw exclusieve milieutje geen dier aantrekken. Want die komen er niet voor.”
“Echt diervriendelijk tuinieren is dus aardig wat complexer dan alleen maar een vijvertje, een paar bloemetjes en wat bessenstruiken of bomen in je tuin zetten. Je moet heel goed weten wat de relaties zijn en wat je je in je eigen omgeving kunt verwachten. Dat vergt gelukkig veel meer dan een plantenlijst. Plantenlijsten werken in zekere zin zelfs averechts omdat ze je de illusie geven dat wanneer je maar die plantjes in je tuin zet dat je dan aan alle voorwaarden hebt voldaan en ze bovendien tot uniformiteit leiden. Misschien zijn, of eigenlijk is dat wel zeker, je optimale honderd planten in Zuid-Limburg wel totaal andere dan de optimale honderd planten in Groningen als je het vanuit het diervriendelijk oogpunt bekijkt.”