Carlablog: huismuis

Ik houd niet van huismuizen in mijn huis, maar tuinhuismuizen vind ik onweerstaanbaar. Huismuizen bezetten je keukenkasten en gebruiken het logeerbed als latrine. Zo klein als ze zijn, ze stinken als een bunzing. Mijn laatste huismuis betrapte ik in de voorraadkelder. Ik had de voorraadpot met kokospoeder niet goed afgesloten en tot mijn verbazing zag ik een zakje bewegen. Huismuis en kokos zijn op de composthoop terechtgekomen waar de eerste nog een gelukkig leven tegemoet ging als tuinhuismuis. Alle spleten en kieren in de kelder zijn dicht gesmeerd. Veel muizen worden vergiftigd. Dat is zinloos want voor elke gedode muis komen er weer een paar bij. Huismuis is namelijk erg goed in het voortplanten.

Daarom wonen mijn huismuizen nu in de tuin. Hier moeten ze het opnemen tegen natuurlijke vijanden als uilen, een passerende sperwer of havik, of de vele katten van de buren. Nachtdieren die op muizenjacht gaan hebben het gemakkelijk want muizenurine geeft ultraviolet licht af. Dat verraadt hun verblijfplaats.

De tuinhuismuizen overwinteren in de tuinkast achter de garage waar ook het vogelvoer is opgeslagen. Het maakt de muizen niet uit of het voer bestemd is voor voedersilo’s of voerplanken. Ze doen zich dagelijks te goed aan alle gemorste granen en komen volgevreten de winter door.

Nu scharrelen ze hun eigen kostje bij elkaar. Hiervoor beschikken ze over twee compostbakken en een tuinreservaat vol klein gespuis. De tuin is groot genoeg voor een familie die maximaal zo’n 400 vierkante meter bezet dat met urine wordt afgebakend. Ze wonen in een rond hol in de grond, dat verbonden is met een nestkamer.  Die laatste hebben ze hard nodig want in voortplanten zijn het ware topatleten. Een vrouwtje werpt 5 tot 10 keer per jaar een nest en de jongen zijn na twee maanden al geslachtsrijp. Daar staat tegenover dat ze maar een kort leven hebben. Hun tweede verjaardag zullen ze zelden vieren.

Kijk zelf: het spitse snuitje met de ronde oren en fraaie kraalogen.. is het geen schatje?

Carla van Lingen.