Carlablog: geel grasveld

Mijn grasveld is niet groen maar geel. Dat komt deze keer niet door de droogte. De Franse zon en de regen hebben een pact gesloten: "als ik zorg voor hitte, dan zorg jij voor het nat". Gevolg: gewenste en vooral ongewenste planten schieten met enorme snelheid uit de grond. Wieden, knippen en maaien is een dagtaak.

Vandaag maai ik geen gras, maar gele bloemetjes. Die groeien sneller dan gras want ze moeten zaad schieten en dat kost tijd. Het resultaat van mijn inspanning is een saai groen grasveld zonder speelse gele vlekjes.

Er staat meer gratis geel in m’n tuinreservaat. De gele toorts heeft zich na een trage start vorig jaar gerevancheerd en is op een aantal plekken in de tuin omhoog geschoten. De hoogste probeert de 2,50 meter te halen. Deze plant is een aanwinst met zijn mooie grote grijze blad en beschaafd gele bloemetjes.

Ook het kleine gele vetkruid verdient een ereplek. Nadat ik het de eerste jaren heb uitgeroeid - want niet geplant dus ongewenst - krijgt het nu een ruime herkansing. En zie, alle bruine aarde tussen de rozen wordt bedekt met prachtige gele bloemen.

En dan de gratis wilde witte bosaardbeitjes. Deze plant woekert door de hele tuin maar is makkelijk in bedwang te houden. Heerlijke geparfumeerd smaken de witte aardbeitjes. Ik moet er snel bij zijn: de merels zijn er dol op en hond Maux vreet ze met plant en al uit de tuin. Maakt niet uit, er is genoeg.

Carla van Lingen.