Carlablog: Franse fratsen
• 09-03-2015
• leestijd 2 minuten
De donkerbruine klei is alleen met de grootste moeite onder mijn nagels te weken. De vele regenval van afgelopen maanden maakt de aarde loodzwaar. Iedere stap is gewichtig door de hompen klei die aan m’n laarzen vast blijven kleven. Toch heb ik besloten om het kwarrende floxenperk op te ruimen en de floxen over te planten naar het tegenoverliggende perk. Aan de ene kant wordt flox weer gazon, aan de andere kant moet het gras plaats maken voor flox. Vandaag is de klus geklaard. Alleen de stenen die het perk omzomen moeten er nog in.
Tijdens deze drie tuindagen heb ik er een nieuw vriendje bijgekregen: de roodborst. Franse vogels zijn niet erg op mensen gesteld, maar deze had na een halve dag begrepen dat het wel goed zat. Als het beste jongetje van de klas volgde hij mijn werkzaamheden. Geen worm heeft de avond gehaald.
Verder zit het wel goed met de activiteit van de vogels. De veldleeuweriken hangen hoog in de lucht te zingen over de lente. Vanochtend dacht ik de eerste nachtegaal te horen. Geen idee wie me voor de gek hield? Niet de zanglijster, misschien de zwartkop? Zodra de zon tegen tienen warm wordt baltsen de buizerds met soms wel vier paren boven m’n refuge. Twaalf uur later zijn de bosuilen actief. Heel in de verte klinkt het subtiele geluid van onze grootste uil: de oehoe. Hij heeft het jachtseizoen weer overleefd.