Carlablog: de grote bonte

Een mislukking, dat was het. Het glazen potje met pindakaas speciaal voor tuinvogels. Zonder toevoeging van zout en heel calorierijk met talg, maismeel, pindameel en koolzaadolie. De pimpelmezen die op het etiket staan hebben er geen poot naar uitgestoken. Terwijl het er toch zo mooi uit ziet met die glimmende zilveren kap met de afbeelding van het potje pindakaas er op. Speciaal bedoeld voor de langsvliegers die dan kunnen zien wat er in het restaurant te koop is.

Afgelopen weekend is er een klant geweest. Nee, de pimpel was het niet. De grote bonte specht heeft de snoeppot ontdekt. Met een tomeloze gretigheid pikt hij de heerlijkheid er uit en weet van geen wijken. Als hij eindelijk met een vette snavel wegvliegt wordt zijn plek ingenomen door een andere grote bonte zonder rode vlek in de nek: het is het vrouwtje. Hoogstwaarschijnlijk een paar dat in de buurt nestelt en de jongen van voer moet voorzien.

Het stel vliegt af en aan en wordt gadegeslagen door een stel pimpelmezen dat in het appelboompje op hun beurt zit te wachten. Vogels zijn als kinderen die een speeltje pas leuk vinden als de buurjongen het heeft. Veel kans krijgen ze niet want pa en moe specht gaan door tot de late avond.
Vandaag is de kans op pindakaas gering. De kroeg is dicht: een bedrijfsongeval. De pot was niet spechtbestendig. Door het fanatieke gehak is hij op de grond beland: in gruzelementen. Dat wordt vanmiddag afzuigkap aan, de inhoud smelten en in een spechtbestendige pot gieten. Ze rekenen er op, toch?

Carla van Lingen