Bouwvakker aan de waterkant

Zijn aanwezigheid wordt gekenmerkt door een groot aantal omgevallen bomen waarvan de schors is afgeschild, ondiepe kanalen en een burcht in het water: de bever is een belangrijke ecologische beheerder langs rivieren en beken.

Terwijl hij van oorsprong thuis hoort in ons waterrijke gebieden is de bever een paar eeuwen geleden in Nederland volledig uitgeroeid. Dit kwam vooral door de grote populariteit van beverbont. Door het uitzetten van bevers bestaan er inmiddels weer een aantal kleine populaties die naar elkaar toe groeien.

Houthakker en dammenbouwer
De terugkeer van de bever is een belangrijke aanwinst voor de natuurgebieden langs rivieren en beken. Als een meesterlijke houthakker houdt hij de boomgroei in toom en scheppen zo open plekken. Daardoor scheppen ze habitatten voor een groot aantal andere soorten.

De bever gebruikt het hout om er beken mee af te dammen en burchten mee te bouwen. De bast van takken en twijgen dient als wintervoer. Achter de dam ontstaat een bevermeer waar zich sediment van de beek ophoopt en zo de daalbodem verhoogt. Dit is een ideale voedingsbodem voor waterplanten en tevens een paradijs voor kikkers, libellen en andere waterdieren.

Dynamisch oevergebied
Wanneer er niet meer genoeg bomen langs de oevers staan vertrekt de bever naar een ander oevergebied. Zijn oude dam vervalt dan waardoor het bevermeer droogvalt. Zo ontstaat opnieuw leefruimte voor diverse soorten. Langstrekkende steltlopers vinden veel voedsel op de drassige kale bodem. Zodra er weer grassen en kruiden op de meerbodem groeien, wordt deze erg aantrekkelijk voor grazers. Met de jaren zullen ook de bomen terugkeren zodat een nieuw groepje bevers hier kan leven. Door de dynamiek van het oevergebied aan te wakkeren vergroot de bever dus het soortenrijkdom binnen dit gebied.

Bron:
Stichting ARK
Wikipedia