Bosdravik terug in Nederland

Na bijna twintig jaar afwezigheid is de bosdravik terug in Nederland. Ecoloog Karl Eichhorn vond de anderhalve meter hoge grassoort, met zijn – net als bij ruwe dravik – naar een zijde overhangende bloeiwijze, in het Gulpdal in Zuid-Limburg. ‘Op precies dezelfde plek is in de jaren vijftig een exemplaar verzameld voor het herbarium in Leiden.’

De zeldzame grassoort die alleen voorkomt op kalkgronden is zeer waarschijnlijk uit de zaadvoorraad van de bodem gekiemd. Eichhorn verwacht dat de populatie van ongeveer honderd pollen in het Gulpdal minstens enkele jaren aanwezig zal blijven.
Een verklaring waarom bosdravik uitgerekend op deze plek is teruggekomen, is moeilijk te geven. Maar voor het bijna uitsterven van de soort, die in de jaren vijftig nog volop voorkwam, heeft Eichhorn wel een duidelijke verklaring. ‘Door de verdwijning van het hakhoutbeheer, waarbij bossen elke vijf tot twaalf jaar gekapt worden, zijn onnatuurlijk donkere bossen ontstaan, van relatief jonge bomen. Bosdravik heeft als zoomplant behoefte aan voldoende licht en groeit vooral aan de bosrand en op open plekken in het bos’. Deze open plekken ontstaan normaal gesproken door houtkap of door het omvallen van bomen door ouderdom of storm. ‘Eigenlijk staat bosdravik symbool voor vele andere soorten die hetzelfde biotoop nodig hebben en waarmee het slecht gaat. Om deze soorten weer terug te krijgen, moeten we bossen opnieuw in hakhoutbeheer nemen. Uit onderzoek dat ik met Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer heb gedaan, blijkt dat dit zal leiden tot de duurzame terugkeer van vele soorten uit de zaadvoorraad. Helaas kunnen we door de hoge kosten maar op enkele plekken hakhoutbeheer toepassen’.