Blog vuursalamander: Alleen in het bos?
• 25-05-2012
• leestijd 2 minuten
De afgelopen maanden werd mij weleens gevraagd of ik het niet vervelend vind om elke dag alleen in het bos te zijn. Natuurlijk is het af en toe eenzaam en mis je soms iemand om je een beetje op te peppen, maar alleen zijn in het bos heeft ook zijn voordelen. Zo kan je keihard zingen tijdens je werk, net zolang totdat de wielewaal vrolijk begint mee te fluiten. En als je niet aan het zingen bent, ben je een stuk stiller in je eentje. Dit betekent dat de beesten in het bos je vaak niet eens door hebben.
Aangestaard
Zo stond ik eens bij een stroompje, toen ik plotseling voetstappen in het gras hoorde. Wie komt daar nu aan dacht ik, dus ik keek op. Een paar meter van mij af liepen twee reeën naar het stroompje toe en begonnen daar rustig te drinken. Ook wordt ik regelmatig aangestaard door reeën als ik mijn werk aan het doen ben. Ze blijven net zolang staren totdat het mannetje de vrouwtjes met zijn rauwe blaf terugroept.
Kleurige berm
Als ik me dan toch eenzaam voel in het bos, word ik altijd weer vrolijk als ik langs de kleurige bermen fiets. Boterbloemen, vergeet-mij-nietjes, koekoeksbloemen en fluitenkruid, met het geel, blauw, paars en wit vormen ze één groot boeket langs de weg. Wat kan de natuur toch mooi zijn. Ik ben dan wel alleen in de natuur, maar ook één met de natuur.
Daisy de Vries, student ecologie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. Voor haar studie is ze drie maanden naar Frankrijk om daar de vuursalamander te onderzoeken.