Blog uit Parijs: Chapeau Fabius

We hebben een akkoord! Om een paar minuten voor half acht op zaterdagavond is het eindelijk officieel. Er vallen woorden als ‘historisch’ en ‘keerpunt’. Staatssecretaris Sharon Dijksma spreekt in Parijs over "een magisch moment" en "een ommekeer in de geschiedenis". Vooral veel vrolijke gezichten, al heeft uiteraard niet iedereen zijn zin gekregen. Voor het eerst een bindend akkoord waar 195 landen achter staan.

Maar de weg er naar toe was niet heel makkelijk - al heeft het Franse voorzitterschap onder leiding van Laurent Fabius het fantastisch gedaan. Maar op deze extra dag (officieel was gisteren het slot gepland) gaat het niet helemaal van een leien dakje.

De uitgestelde vergadering van vanochtend is in de enorme zaal ‘La Seine’, maar je moet niet denken dat ik daar bij mag zijn. Er staan niet alleen Franse beveiligers en gendarmes voor de deur, maar ook potige heren met een uniform van de Verenigde Naties. Die reizen de hele wereld over om bij alle topconferenties de veiligheid te garanderen. Zij hebben duidelijk de leiding. Grappig dat ik één die typisch Amerikaanse veiligheidsmannen herken van ‘Kopenhagen’ – als we aan de praat raken herinnert hij zich ook hoe honderden journalisten toen  bij COP15 een hele dag lang buiten in de rij stonden om hun pers-accreditatie op te halen. Het was een graad of twee onder nul – nu kunnen Steve en ik er om lachen. Toen hield hij me streng tegen.

Die zaterdagvergadering is alleen toegankelijk voor mensen met een roze pasje met daarop ‘Party’ – dat zijn de echte onderhandelaars en de mensen daar direct omheen. Steve is streng en houdt me gewoon (weer) tegen. Pers mag er niet bij zijn en mijn weliswaar óók roze pasje heeft het verkeerde opschrift, Ik ben ‘Party Overflow’. Wij mogen de andere grote zaal in: ‘La Loire’, waar we op grote videoschermen meegenieten.

Je ziet de onderhandelaars binnen schuifelen. Soms herken je er eentje. Die kwam je al vele keren tegen in een wandelgang deze week, óf het is John Kerry. Het valt op dat hij even contact zoekt met iemand van de Indiase delegatie – ik hoorde eerder al van insiders dat het tussen USA en India nogal hard tegen hard ging in de besprekingen.

Dan begint de toespraak van Laurent Fabius. Het zindert echt in de zaal, want je ziet de bevlogenheid, de applausjes zijn gemeend. De Franse minister doet een beroep op alle landen om er vierkant achter te staan. Tijdens zijn speech wordt hij emotioneel, het is geen Maxima-traan, maar zijn ogen zijn vochtig. Oude klimaatvolgers denken terug aan Yvo de Boer in Bali – het klimaat is echt iets waar je emoties bij mag tonen. En het eindigt met een staande ovatie.

Joost Huijsing