Blog Tasikoki: Schildpaddenstrand
• 04-06-2012
• leestijd 3 minuten
Welnu voor iedereen die zich afvraagt of ik nog steeds in leven ben. Ja ik ben nog steeds in leven en ik moet mijn excuses aanbieden voor alle lezers (mijn moeder) van mijn blog die zolang moesten wachten op het tweede stuk. Dat komt omdat er geen internet was de laatste 6 weken. Ik moet hiervoor ook mijn excuses aanbieden aan Vroege Vogels. Die zich waarschijnlijk zullen afvragen wie deze Erik van Pol is. Alhoewel ik kan nou niet zeggen dat ik een goed geheugen heb.
Maar goed waarom lezen jullie dit ook alweer? Om te horen over de wilde avonturen die ik hier beleef in het noorden van Sulawesi. Welnu aangezien ik al zolang niks van me heb laten horen heb ik nu zoveel materiaal om over te schrijven. Dat ik deze week nog minstens tweemaal mijn blog moet uploaden. Ik zal nu een kort overzicht geven van wat ik deze laatste 2 maanden heb meegemaakt als vrijwilliger in Tasikoki. Ik heb Klabat (de hoogste berg in Noord-Sulawesi) beklommen, vrienden gemaakt (de goden zijn geprezen), het gekste avondje uit van mijn leven in Manado (de hoofdstad van Sulawesi) meegemaakt, ik heb een gat in mijn hoofd gekregen, ben naar een van de grootste turtle beaches (een stuk strand waar verschillende soorten zeeschildpadden hun eieren leggen) in Indonesië geweest en nog veel en veel meer.
Ik ga het nu hebben over mijn ervaringen die ik heb beleefd op de turtle beach.
We kwamen daar dus aanzetten met een stuk of 12 vrijwilligers in een afgelegen dorpje dat lag aan het strand. Het eerste wat we deden was met de leider van het dorp praten of wij mochten toetreden tot de turtle beach en dineren in het dorp. Dat mocht dus al snel waren we omsingeld door de lokale bevolking en als ik zeg lokale bevolking dan bedoel ik de kinderen. Terwijl de ouderen ons van een eind verderop gadesloegen werden wij al snel besprongen door tientallen kinderen. Waarmee we dus de hele dag mee hebben gespeeld. De afbeelding die ik samen met deze blog verstuur is er eentje waarop je mij, Joris en Ali(stair) een sprintwedstrijd ziet houden met ze.
Daarna gingen we zwemmen en vervolgens mochten we ons drogen bij een kampvuur op het strand terwijl het avondeten werd opgediend. Als jullie willen dat ik wat details loslaat over dit diner, dan hebben jullie pech want er valt niet veel te vertellen. We kregen namelijk wat we altijd al kregen, rijst en groenten.
Toen kwam het leukste gedeelte namelijk de schildpadden en we hadden heel veel geluk die avond, we zagen namelijk niet 1 maar 2 nesten uitkomen en ook nog eens een moeder haar eieren leggen. Al met al een erg geslaagde dag.
Ik hoop snel mijn derde blog te sturen en dat iedereen in Nederland geniet van de kou en het feit dat de luchtvochtigheid erg laag is.
Erik van Pol,
vrijwilliger in het Wildlife Rescue Center Tasikoki, in het noorden van het Indonesische eiland Sulawesi. Het opvangcentrum, opgericht door Willie Smits.