Blog Daisy: nacht in de savanne

Nadat we die avond de twee mannetjes leeuwen tegen elkaar hoorde brullen, wilden we graag een keer in het donker het park in, omdat in ieder geval de leeuwen dan blijkbaar veel actiever zijn. Daarom besloten we mee te gaan met de nachtsafari. In een open bus met grote lampen reden we het rest camp uit, de wildernis in. Al snel zagen we de twee grote mannetjes leeuwen lopen. Volgens de ranger waren de twee broertjes van elkaar, die allebei de leider van de groep wilden worden. Ondertussen begon het steeds harder te waaien, waardoor we iets te goed merkten dat de Kalahari een zandwoestijn is. De ranger besloot daarom om te keren en terug te gaan naar het rest camp.

Na een halve draai op het smalle zandpaadje kwamen we echter vast te zitten. Iedereen moest de bus uit om te duwen, waarbij één iemand mocht blijven zitten om met een felle lamp ‘ogen te spotten’; in het donker verraden de reflecterende ogen namelijk de wilde dieren. Het duwen hielp niet, dus daar zaten we dan; midden op de savanne in een open bus, met in ieder geval twee grote leeuwen vlakbij. De ranger zou de wacht houden, dus wij konden rustig slapen volgens hem. Toen we hem vijf minuten later voor de tweede keer in slaap zagen dommelen, besloten we dat toch maar niet te doen. Na een lange, koude nacht miste iemand in het park om half zes ’s ochtends dan eindelijk de bus en werden we gered!

De volgende avond, weer veilig achter het hek, werden we opgeschrikt door harde grommen en veel gekraak. Het onderling brullen bleek niet genoeg om de strijd van de leeuwen broertjes te beslechten en het gevecht was begonnen. Na ruim twee uur werd het weer stil op de Kalahari. Onze nieuwsgierigheid won het van ons verstand, want de volgende ochtend gingen we weer mee in de safaribus. En daar liep de grote winnaar, vlak voor ons. Leeuwen hebben vaste paden in hun territorium, welke de nieuwe leider nu aan het aflopen was. Ook markeerde hij zijn gebied door krachtig tegen bomen aan te sprayen met urine. De leeuw bleef recht voor ons uitlopen en liet ons geen moment alleen. Zou hij de reputatie van de ranger toevallig hebben meegekregen…?