Blog Daisy: Het is (alweer) lente!

In Zuid-Afrika zijn de seizoenen anders dan in Nederland. Het is hier nu lente, wat betekent dat het broedseizoen in volle gang is, ook bij de struisvogels. Struisvogelmannetjes (wit met zwarte veren) doen een heuse paringsdans voor de vrouwtjes (bruin verendek), waarbij ze door hun poten zakken en met wijd gespreide vleugels met hun nek van links naar rechts bewegen.

Paren
Als het vrouwtje gaat zitten, klimt het mannetje er bovenop en geniet hoorbaar van het paren; zwaar gegrom klinkt uit het hok waar het mannetje succesvol is. Het paren gaat er nogal ruw aan toe: het mannetje zet vaak zijn grote klauwen op de rug van het vrouwtje, waardoor zij aan het eind van het broedseizoen bijna geen veren meer op haar rug heeft.

Grote eieren
Vervolgens maken de mannetjes het nest: ze graven met hun poten een kuil in de grond. Als dit ‘nest’ klaar is, lopen de mannetjes eromheen met hun vleugels langzaam bewegend naar de grond gericht en klepperend met hun snavel. Dit schijnt de vrouwtjes te motiveren om eieren te gaan leggen. De vrouwtjes leggen grote eieren (15x12cm) over meerdere dagen, waarbij het aantal kan oplopen tot wel vijftien! Als het nest goed gevuld is, besluit het vrouwtje dat het tijd is om op het nest te gaan zitten, om de eieren uit te broeden. De vrouwtjes zitten meestal overdag op het nest en de mannetjes nemen deze taak ’s nachts over.
 
Markeren
Elke dag rijden de medewerkers van de boerderij langs de hokken, om de nieuwe struisvogeleieren te markeren. Ze moeten daarvoor natuurlijk de hokken in, waar de boze mannetjes ze vaak al staan op te wachten. Om niet aangevallen te worden, hebben ze een lange stok bij zich. Niet om van zich af te slaan, maar om hoog in de lucht te houden als een struisvogel aan komt rennen. De struisvogels laten de werkers dan met rust, omdat ze bang zijn voor dingen die hoger zijn dan zichzelf. Als de werkers weg zijn, keert de rust snel terug en wordt het broeden weer voortgezet.