Bibi Dumon Tak: Langstplassenden

In september van dit jaar werden voor de vijfentwintigste keer de ig-nobelprijzen weer bekendgemaakt. Het is een prijs die wordt uitgereikt aan wetenschappers die met hun werk mensen eerst aan het lachen maken en daarna aan het denken zetten. De ig-nobelprijs voor natuurkunde ging naar onderzoekers die ontdekten dat een zoogdier er gemiddeld 21 seconden over doet om zijn blaas te legen. Met een marge van plus dertien en min dertien seconden.

Hoe groot of klein de blaas van het betreffende zoogdier dus ook is, een egel- of giraffenplas duurt minimaal acht en maximaal vierendertig seconden.

Vanzelfsprekend nam ik, na het lezen van dit nieuws, direct een stopwatch mee naar de wc. Mijn blaas had een prettige spanning dus ik verwachtte dicht in de buurt te komen van het zoogdiergemiddelde. Bij het vallen van de laatste druppel zag ik op het schermpje van mijn klokje een schamele 12,29 seconden staan. Dat moest beter kunnen. Ik zette direct een grote pot thee, dronk hem in anderhalf uur leeg en mocht pas naar de wc als ik echt geen stap meer zou kunnen zetten. Wanneer ik mijn blaas tot het uiterste had benut. Er mocht geen millimeter rek meer in zitten.

Dat moment kwam aan het einde van de middag. De postbezorger moest, nadat hij even daarvoor had aangebeld, het pakketje maar even bij de buren afgeven omdat ik de steile trap niet meer aandurfde. Zó’n volle blaas dus.

Verwachtingsvol drukte ik, eenmaal op de wc gezeten, de stopwatch weer in. Teleurstelling overschaduwde mijn opluchting: 26,35 seconden.

Ik vroeg mij toen af welk zoogdier die maximale 34 seconden wél zou halen. Ik kreeg er geen antwoord op tot ik niet lang geleden een al wat oudere studie onder ogen kreeg over het plasgedrag van de melkkoe. Onze zwartbonte Holstein-Friesian die de halve wereld van melk voorziet. Bij haar lag natuurlijk het antwoord, dat ik daar niet eerder aan had gedacht. Zij kon die vierendertig seconden vast wel volplassen.

Ik begon gretig te lezen en kwam er na enig rekenwerk achter dat onze koe negen keer per dag haar blaas ledigt en het haar telkens een kleine minuut kost dat karwei te klaren. Vijfenvijftig seconden per plasbeurt!

Het komt er dus op neer dat ze per week een uur besteedt aan deze bezigheid. Sommige mensen doen wekelijks een uur aan yoga, of ze bezoeken hun therapeut. Maar de melkkoe? Die plast. Waarom? Omdat ze een fabriek is zonder sluitingstijd.

Die ig-nobelprijs, die je eerst aan het lachen moet maken en daarna aan het denken zet, had mij aan het huilen gemaakt. De koe, de moeder aller zoogdieren, was uit haar eigen klasse verdreven en behoorde nu als enige ter wereld tot een geheel nieuwe: die der langstplassenden. Die der urinatori longii .       

Vanochtend vroeg.
Nieuwe poging.
Vannacht expres niet uit bed geweest.
Gisteravond voor het slapen gaan wel een groot glas water gedronken.
En een beetje valsgespeeld.
Namelijk: tijdens het plassen mijn adem ingehouden waardoor het langzamer naar buiten stroomde.
46,99 seconden. Buiten de marge, eindelijk.