Advocaat van de natuur en spreekbuis van het milieu.
Bescherming tapuit op de agenda
•
De tapuit is een sterk bedreigde Rode Lijst-soort. Door gebrek aan dynamiek van zee, wind en zand, de grote hoeveelheid stikstof in de bodem en de achteruitgang van het aantal konijnen is zijn favoriete leefgebied, open duinen met kale plekken, op veel plaatsen verdwenen. Het is daarom nodig dat op korte termijn geschikt broedgebied wordt geschapen. Dit kan onder andere door een uitgekiend begrazingsbeheer, zo bleek op de Themadag Tapuit van Vogelbescherming Nederland.
In het begin van de jaren zeventig broedde er nog 2.000 tot 3.000 paar tapuiten in Nederland; nu slechts 200 tot 250 paar. Waarom is dit aantal zo gedaald? Weten we genoeg om de huidige populatie te waarborgen en welke beschermingsmaatregelen horen daarbij? Om deze vragen te beantwoorden organiseerde Vogelbescherming Nederland 29 november 2013 een Themadag Tapuit. Ruim vijftig beheerders, onderzoekers en beleidsmakers van onder andere Sovon, Staatsbosbeheer, Natuurmonumenten, Landschap Noord-Holland, De Vlinderstichting en PWN, kwamen in Castricum bij elkaar om kennis uit te wisselen. Met als doel: hoe beschermen we de tapuit?
Vergrassing
Sinds 2006 doen Stichting Bargerveen en Sovon gezamenlijk onderzoek naar de achteruitgang van de tapuit in Nederland. Het aantal broedparen is sinds 1990 met bijna 90 procent afgenomen. De oorzaken zijn deels bekend: door vergrassing en afgenomen konijnpopulaties kunnen tapuiten niet meer uit de voeten omdat hun lichaamsbouw aangepast is aan korte vegetatie. Maar er lijkt meer aan de hand te zijn: ook in ogenschijnlijk geschikte gebieden komen geen tapuiten meer voor. Mogelijk is de voedselsituatie in deze gebieden niet geschikt (een groot en gevarieerd aanbod aan insecten) of ontbreekt nestgelegenheid (konijnenholen). Op een aantal locaties vertonen embryo’s bovendien regelmatig groeiafwijkingen en zijn er hoge concentraties dioxines aangetroffen in eieren. Niet één factor, maar een combinatie van verschillende factoren doet de tapuit de das om.
Sinds 2006 doen Stichting Bargerveen en Sovon gezamenlijk onderzoek naar de achteruitgang van de tapuit in Nederland. Het aantal broedparen is sinds 1990 met bijna 90 procent afgenomen. De oorzaken zijn deels bekend: door vergrassing en afgenomen konijnpopulaties kunnen tapuiten niet meer uit de voeten omdat hun lichaamsbouw aangepast is aan korte vegetatie. Maar er lijkt meer aan de hand te zijn: ook in ogenschijnlijk geschikte gebieden komen geen tapuiten meer voor. Mogelijk is de voedselsituatie in deze gebieden niet geschikt (een groot en gevarieerd aanbod aan insecten) of ontbreekt nestgelegenheid (konijnenholen). Op een aantal locaties vertonen embryo’s bovendien regelmatig groeiafwijkingen en zijn er hoge concentraties dioxines aangetroffen in eieren. Niet één factor, maar een combinatie van verschillende factoren doet de tapuit de das om.
Praat mee
Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?
Maandag, woensdag en vrijdag versturen wij je alle informatie uit de radio en tv-uitzending en het laatste internetnieuws.
