Beelden van wolvin op de Zuid-Veluwe

Het lijkt erop dat sinds mei dit jaar een wolvin zich thuis voelt op de Zuid-Veluwe. Wildcamera’s legden daar op unieke wijze vast hoe de dagelijkse routine van dit wolvenvrouwtje eruitziet: de wolvin laat zich zelden aan mensen zien en jaagt vooral op edelherten, reeën en zwijnen. Ze gedraagt zich daarmee ‘volgens het boekje.’

Boswachters merkten in het voorjaar dat er iets was veranderd in hun gebied. Frank Theunissen, boswachter van Natuurmonumenten en werkzaam op de Veluwe: “Herten liepen ineens op andere plekken dan normaal en ook in andere groepjes. Als je dagelijks in een gebied bent en wild monitort, dan valt dat op. In mei vonden we pootafdrukken en uitwerpselen van een wolf en daarmee vonden we de verklaring voor het veranderde gedrag van het wild. Ik werk al jaren op de Veluwe, maar nu ik weet dat hier een wolvin leeft - de videobeelden hebben uitgewezen dat het om een vrouwtje gaat - voelt alles anders. De natuurbeleving heeft ineens een mysterieus tintje gekregen: je wéét dat de wolvin er is, maar de kans dat je haar krijgt te zien is nihil.”

Nadat de wolvensporen werden gevonden, hingen boswachters van Natuurmonumenten op verschillende plekken wildcamera’s op. Zo konden ze onderzoeken of de wolf alleen de omgeving doorkruiste of zich er zou vestigen. Maar de wildcamera’s leverden behalve informatie over het geslacht en het gedrag van de wolf ook unieke beelden op. Niet eerder werd in Nederland een wolf zo vaak en zo scherp vastgelegd. Theunissen: “We zien de wolvin op de beelden voorbijlopen met een zwijnenbig in de bek en drinkend bij een poel. Op andere beelden is ze druk in de weer met een tak en kijkt ze nieuwsgierig de camera in. Camerabeelden waarop eerst een kreupel edelhert en daarna in hetzelfde spoor een vastberaden wolf te zien is, doen sterk vermoeden dat het edelhert even later als wolvenvoer aan zijn einde kwam. Maar een groot mannelijk edelhert weert zich kranig: als hij vlak voor de camera zijn gigantische gewei richting wolf duwt, druipt het roofdier af. Het is ongelooflijke mazzel dat dit tafereel zich voor onze camera afspeelde.” 

De wolf heeft een groot leefgebied van circa 250 vierkante kilometer en een natuurlijke angst voor mensen. Wolven worden zelden door mensen gezien en misschien wel daardoor bestaan er veel fabels over het dier. Frank Theunissen vindt de wolf een aanwinst voor de natuur. “Maar ik begrijp ook heel goed dat sommige mensen zich ook zorgen maken. Ik vind het daarom belangrijk om de fabels van de feiten te scheiden. Het helpt als we het gedrag van een wolf beter begrijpen. En het is aan de mens om vervolgens te zorgen voor een vreedzame samenleving met de wolf.”

Bron: Natuurmonumenten