Anna Noordeloos en Corina Brussaard zijn gearriveerd

Wij, Anna Noordeloos en ik – Corina Brussaard – zullen de komende weken weblogs sturen over onze expeditie hier op Spitsbergen. Wij zijn hier vanuit het EU-project EPOCA (voor de geinteresseerden, zie webpagina http://www.epoca-project.eu/ ) en we zullen met nog zo’n 40 man/vrouw uit Europa de komende tijd onderzoek doen naar de effecten van de verzuring van de oceanen. We vertellen hier binnenkort  meer over, maar het leek ons leuker nu eerst iets over onze eerste dagen op locatie te vertellen.

Het avontuur begon eigenlijk nadat we op Spitsbergen in Longyearbuyen aangekomen waren. Daar vandaan moesten we nog 20 minuten met een klein vliegtuigje dat in de hangaar stond. Met nog 10 anderen stonden we naast het vliegtuigje onze bagage te laten wegen om te kijken of het er allemaal wel in paste en wat er nog aan andere vracht die langs de kant stond mee kon. De piloten deden alles zelf en nadat we ingestapt waren zaten we ook eerste rang om mee te kijken in de cockpit. Het vliegtuigje was oud maar solide, maakte een hoop kabaal maar had meer beenruimte dan in menig groot vliegtuig. Het uitzicht was prachtig voordat we in de laag hangende wolken verdwenen en ook weer bij landen was het zicht prachtig.  Ny Alesund, vroeger een mijnwerkers dorpje maar tegenwoordig alleen in gebruik voor wetenschappelijk onderzoek.

Het uitzicht? Spectaculair met 2 gletsjers aan de overkant van de fjord! Overal bergen om ons heen met sneeuw en heel opvallend, de stilte is overweldigend. Heel af en toe een van de weinige auto’s in het dorp die langs komt. Of een van de nog weinige vogels – maar dat gaat snel veranderen hebben we gehoord.  Het is voorjaar hier en de sneeuw smelt en de trekvogels arriveren en we hebben zelfs gisterochtend bij de lunch de eerste poolvos (half wit en al half bruine vacht) schichtig zien rondlopen. Het blijkt dat een van de poolvossen graag onder het huisje van het Nederlands stations verblijft. En bij aankomst werd ons dan ook gevraagd niet te hard op de vloer te stampen – daar houdt de vos niet van, het zou natuurlijk ook kunnen dat we dan door de vloer gaan aangezien we verblijven in een huisje dat op de monumentenlijst staat. Al met al zijn we druk bezig met het beleven van de stilte en het wisselende licht hier. Het is de hele dag (alle 24 uur dus) licht en je hebt niet door wanneer het nu ochtend of avond is nu het bewolkt is.

Maar toch is de lichtinval steeds weer anders. Prachtig! Maar we zijn hier niet alleen om te genieten van het uitzicht en dus doen we dat met name als we van het ene gebouw naar het andere lopen. Het opzetten van zo’n monster meetprogramma heeft even tijd nodig en we zijn allemaal druk met het inrichten van laboratorium ruimtes, het aangelegd krijgen van stroom en water naar labcontainers, het testen van apparatuur e.d.  Daar gaan we nu maar weer even mee verder. Meer in de volgende weblog!

Groetjes van Anna en Corina