Aantal schol-waarnemingen in Oosterschelde sterk gedaald

Sinds 1994 is de schol in de Oosterschelde nog nooit zo weinig waargenomen door duikers als in 2016. Sinds het water warmer wordt, is de schol steeds minder in de Nederlandse kustgebieden te vinden. Dit meldt Stichting ANEMOON op NatureToday.

De schol is een wat plompe platvis. Hij zwemt met zijn linkerzijde naar beneden, en zijn rechterzijde naar boven. Schollen leven op zand- en slikbodems, van dichtbij de kust tot een diepte van tweehonderd meter. Ze gebruiken het Nederlandse kustgebied, de Waddenzee en de Oosterschelde als kraam- en kinderkamer. Sinds de jaren 80 neemt de schol in de Waddenzee langzaam af. Nu is bekend dat de schol ook in de Oosterschelde steeds minder wordt gezien.

De paaitijd van de schol loopt van januari tot april. De schollen paaien in de open Noordzee. Door de zeestromingen worden de bevruchte eitjes meegenomen in de richting van de kust. Als de eieren zijn uitgekomen, maken de larven gebruik van de getijstroming om een geschikte kraamkamer te bereiken. De meeste larven belanden zo in de Waddenzee of in de Oosterschelde. Na het eerste levensjaar trekken de jonge vissen in de winter naar de Noordzee. Na de winter komen de schollen weer terug naar hun kraamkamer, omdat daar meestal meer voedsel te vinden is.

De laatste jaren loopt de watertemperatuur in deze ondiepe gebieden in de zomer steeds meer op. Hoe hoger de temperatuur, hoe hoger de stofwisseling van de koudbloedige vissen. Doordat de stofwisseling toeneemt moeten de schollen meer eten. Het is daarom slimmer om de warmte niet op te zoeken. En dat is wat er de laatste jaren steeds meer gebeurd. De schollen zoeken minder vaak de kinderkamers vlakbij de kust op, omdat het iets hogere voedselaanbod in de kuststreek niet opweegt tegen de energie die het kost om in het gebied te verblijven.

Ondanks de toename van Schol in de Noordzee door een verminderde visserijdruk, nam de Schol door de temperatuurtoename sterk af in de kustzone, de Waddenzee en de Oosterschelde. Als dit patroon zich voortzet, is het slechts een kwestie van tijd dat deze ooit zo algemene oranjegestippelde platvis in ons kustgebied op de lijst terecht komt met zeldzame, door duikers waar te nemen soorten.

Bron: Stichting ANEMOON, NatureToday