You Must Remember This: Polly Platt, The Invisible Woman S01E01: subliem en bevredigend

Opnieuw is historica en cinefiel Karina Longworth erin geslaagd een onderwerp te vinden waar ze een nieuw licht op kan werpen. Het nieuwe seizoen van You Must Remember This - getiteld Polly Platt, The Invisible Woman – draait om de producer, kostuumontwerper en regisseur uit de titel, bekend van films als Say Anything (1989) en Terms of Endearment (1983), wier naam betrekkelijk onbekend is in de annalen van de filmgeschiedenis. Tóch heeft ze een grote rol van betekenis gespeeld. Maar ze wordt in de overlevering – Longworth noemt onder meer Peter Biskinds baanbrekende boek Easy Riders, Raging Bulls uit 1998 (wél een leestip!) – altijd terloops genoemd, in de schaduw van haar ex-man én filmmaker Peter Bogdanovich.

Maar, betoogt Longworth, het leven van Platt was minstens net zo enerverend. Ze zet haar verhaal kracht bij – zoals de podcast betaamt – door een keur aan betrokkenen te interviewen, en door nauwgezet archiefwerk te verrichten. Het hoogtepunt van de eerste aflevering is daarentegen de ontdekking van de nooit gepubliceerde memoires van Platt, die in 2011 stierf aan de gevolgen van ALS. Haar dochter Sashy Bogdanovich heeft Longworth inzage gegeven in de stukken, waardoor de geschiedenis die we kennen – Bogdanovich als de man achter klassiekers als The Last Picture Show (1971) en Paper Moon (1973) – een nieuwe lading krijgt.

Ingewijden wisten evenwel al dat Platts rol veel groter was dan werd voorgespiegeld door haar ex. Zoals tijdens haar uitvaart, toen acteur Ryan O’Neal – met wie Platt samenwerkte aan Paper Moon – nog eens stipuleerde dat de vrouw die hem dierbaar was meer deed dan het kostuumontwerp voor de film. Longworth probeert dan ook een context van Hollywood te schetsen waarin het doorbreken van vrouwelijke filmauteurs vrijwel onmogelijk was (en is), zeker als ze getrouwd waren met een blaaskaak (want Bogdanovich komt er ook niet zo positief vanaf in Easy Riders, Raging Bulls). Kortom, het was niet alsof de vrouwen er niet waren; ze werden niet gehoord door de industrie.

Het is dan ook geen verrassing dat Bogdanovich liever heeft dat Platts invloed zoveel mogelijk wordt beteugeld. Om te voorkomen dat zijn ego nog verder gekrenkt raakt, en het talent dat aan hem toegeschreven wordt als sneeuw voor de zon verdwijnt. Maar zo vilein is de podcast ook weer niet. Het verhaal draait vooral om wat Platt wél heeft bewerkstelligd, en waarom ze net als haar mannelijke evenknieën ook een sokkel verdient. Het is opnieuw een sublieme vorm van waarheidsvinding. Verplichte kost voor liefhebbers van de filmgeschiedenis. En een aanmoediging voor de nieuwe generatie vrouwelijke filmmakers.