Without Saying Goodbye: opzichtige romcom

De jonge zakenman Salvador (Maxi Iglesias) krijgt een ambitieuze opdracht van het hotelbedrijf van zijn vader: hij mag het eerste hotel buiten de Spaanse landsgrenzen bouwen. Het idyllische Cuzco in Peru lijkt een geschikte plek om een gigantisch bouwwerk uit de grond te stampen. Zodat het massatoerisme ook kennis kan maken met de pracht en praal van de eeuwenoude stad die werd gebouwd op een hoogte van meer dan 3000 meter. Backpacker Ariana (Stephanie Cayo uit Club de Cuervos ) ziet dit – net als de oplettende kijker – met lede ogen aan. Het hotel zal een grote schaduw werpen op al het moois in de streek.

Tegelijkertijd blijkt dat Salvador op zoek is naar een vrouw die aan hem is gewaagd, en dat is Ariana zonder twijfel. Zij ontdooit hem vanaf hun eerst ontmoeting. Ze danst op straat, is levenslustig en bekommert zich om de natuur en de lokale inwoners. Salvador en Ariana zijn yin en yang. En als de zakenman door omstandigheden zelf een reis maakt door het Peruaanse achterland, dan ziet hij ook in dat het werk dat zijn bedrijf verricht niet altijd zaligmakend is, zeker niet op plekken waar andere toeristen juist komen voor de authentieke cultuur en geografie.

Dat is ook het probleem van Without Saying Goodbye : het is een film waarin exotisme prevaleert. Twee witte mensen zijn gedropt op een exotische locatie die eigenlijk vooral als set dient. Oftewel, de film gebruikt Cuzco en omstreken vooral zoals je de stad op een ansichtkaart zou zien: mooi, maar de mensen die er wonen leer je nauwelijks kennen. Eigenlijk hoop je hierdoor bijna dat al die gelukszoekers, backpackers en zakenmannen voortaan een andere bestemming kiezen.