Wall to Wall: scherpzinnige en beklemmende satire

Een jonge Zuid-Koreaan die ein-de-lijk een woning weet te kopen belandt in zijn nieuwe appartementencomplex in een nachtmerrie, in uitstekende thriller met horrorelementen.

Zuid-Korea bevindt zich in een woningcrisis. Aan het begin van Wall to Wall (84 Jegopmiteo) laten filmmakers Kim Tae-joon en Sharon S. Park zien door welke hoepels Zuid-Koreanen wel niet moeten springen om een woning te kunnen kopen. Woo-seong (Kang Ha-neul), een jonge kantoormedewerker, heeft zich flink in de schulden gestoken om een gedroomd appartement in een flat in Seoul te kunnen kopen. Eigenlijk kan hij zich de woning niet veroorloven, maar woningbezit wordt in de samenleving beschouwd als zaligmakend. Als Woo-seong de woning betrekt, verandert zijn leven echter in een nog grotere nachtmerrie.

De hoofdpersoon begint geluiden te horen. De mensen die boven en onder hem wonen beginnen zich op hun beurt over Woo-seong te beklagen. Zo laat een vrouw voortdurend post-its met klachten achter op Woo-seongs deur: kan hij ook rekening houden met de rust die haar schoolgaande kinderen nodig hebben? Kim en Park voeren de spanning vakkundig op: al snel beginnen buren naar elkaar te wijzen. Bovenburen wijzen naar onderen; onderburen wijzen naar boven. De schacht die alle woningen met elkaar verbindt zou de boosdoener kunnen zijn. Wall to Wall is een thriller met horrorelementen die langzamerhand implodeert.

De film zal ook kijkers in Europese landen aanspreken, waar een soortgelijke problematiek speelt. Zie alleen al de Nederlandse jongeren die veel langer bij hun ouders blijven wonen omdat ze geen huis kunnen betalen. In Wall to Wall leidt het middel (horror) in die zin tot een onmiskenbaar doel: satirische maatschappijkritiek. Kim en Park spiegelen het leven voor jonge generaties Zuid-Koreanen voor als een naargeestige bottleneck. En als je eenmaal woningeigenaar bent, betekent dat slechts een nieuw blok aan je been.

Wall to Wall, vanaf vrijdag 18 juli 2025 bij Netflix