Vrijdag Top Tien: Recente Nederlandse speelfilms

De Nederlandse filmmaker, zo blijkt uit deze top tien, grossiert vooral in degelijke dramafilms. Hoewel (gelukkig) ook een horrorfilm is te bespeuren in de onderstaande lijst. Spijtig genoeg ontbreken ook de nodige titels. Zo is bijvoorbeeld het meesterlijke Those Who Feel The Fire Burning uit 2015 niet te vinden bij VOD-kanalen.

 (10) Beyond Sleep (2016, Pathé Thuis)
In het noorden van Noorwegen zoemen de muggen 24 uur per dag, tijdens de broeierige zomers, wanneer de zon weigert onder te gaan. Deze verfilming van Nooit meer slapen, het beroemde boek van Willem Frederik Hermans uit 1966, opende in 2016 het Internationaal Filmfestival in Rotterdam. Filmmaker Boudewijn Koole regisseert Reinout van Scholten Aschat die op zijn beurt in de huid kruipt van Alfred: het hoofdpersonage dat begint aan een wetenschappelijke tocht door een onbegaanbaar doch wonderschoon gebied.

(9) Gluckauf (2015, Itunes/Pathé Thuis/Google Play)
Dit Limburgse drama werd overladen met Gouden Kalveren, waaronder het beeldje voor beste regie: die mocht Remy van Heugten mee naar huis nemen. Het verhaal – over een gemankeerde vader en zijn criminele zoon – speelt zich af in het verpauperde Zuid-Limburg, ooit een florerende mijnstreek. Gelijkenissen met het Britse sociaalrealisme komen dan ook niet uit de lucht vallen.

(8) Bloed, Zweet & Tranen (2015, Pathé Thuis/Itunes/Google Play/Videoland)
Wie had gedacht dat een verfilming van het leven van een van de grootste volkszangers uit de Nederlandse geschiedenis – André Hazes dus – zo’n indruk zou achterlaten. Dat ligt vooral aan acteur Martijn Fischer die uitstekend gestalte geeft aan de corpulente doch zachtaardige Amsterdammer. Hij won terecht een Gouden Kalf.

(7) Tonio (2016, Itunes/Google Play/Pathé Thuis/Videoland)
Nog een boekverfilming – eerder regel dan uitzondering in Nederland, zo lijkt het soms. Ditmaal bewerkte scenarist Hugo Heinen het gelijknamige boek van A.F.Th. van der Heijden, over de tragische dood van zijn zoon Tonio. Regisseur Paula van der Oest maakt op intelligente wijze invoelbaar hoe het is om een kind te verliezen.

(6) Kristen (2015, Itunes/Google Play)
Op het Nederlands Filmfestival van 2015 was deze ijzingwekkende lowbudgetfilm ook onderdeel van het programma. Cineast Mark Weistra beheerst overduidelijk de kneepjes van het horrorgenre in deze claustrofobische achtbaanrit, gesitueerd in een café waarin de hoofdrolspeelster – een prima rol van Terence Schreurs – wordt achternagezeten door allerlei vormen van ellende.

(5) The Paradise Suite (2015, Google Play)
Joost van Ginkels tweede speelfilm was tevens de Nederlandse inzending voor de Oscars in 2016. Dit drama, over een reeks los van elkaar staande personages in Amsterdam, liet een diepe indruk achter bij veel bioscoopbezoekers. De hoofdstad wordt nu eens verbeeld als een naargeestig oord waar mensenhandel plaatsvindt en gelukszoekers eindigen in smoezelige seksclubs.

(4) Tussen tien en twaalf (2015, Itunes/Google Play)
Dit gelauwerde speelfilmdebuut van Peter Hoogendoorn behandelt de banale momenten voorafgaande aan een indringende gebeurtenis. Personages, gezinsleden, worden geportretteerd voor het moment dat ze te horen krijgen dat hun familielid is omgekomen bij een auto-ongeluk. Als kijker weet je dus al wat komen gaat: daarmee maakt Hoogendoorn inzichtelijk hoe we parallel aan elkaar leven, zolang we niet in contact met elkaar staan.

(3) Layla M. (2016, Pathé Thuis/Itunes/Videoland)
Dat er films over geradicaliseerde moslims worden gemaakt – een gewichtig onderwerp – lijkt onvermijdelijk. Mijke de Jongs Amsterdamse drama is misschien wel een van de beste tot nu toe in dit subgenre. Dat komt ook mede door haar castingmethodes. Ze schroomt niet om met nieuw talent te werken: jongeling Nora El Koussour schittert in de titelrol.

(2) Prins (2015, Pathé Thuis/Itunes)
Regisseur Sam de Jong koos ervoor om te werken met een mix van amateurs en getrainde acteurs. Het resultaat is deze uiterst gestileerde verbeelding van het leven in Noord-Amsterdam, in de zomerse maanden. Dan kauwen schoffies op zonnebloempitten terwijl ze stiekem gluren naar de buurmeisjes. Saillant detail: Palmbomen II – de maker van de schitterende soundtrack – weigerde het aan hem toebedeelde Gouden Kalf.

(1) Nena (2014, Pathé Thuis/Videoland)
Het is maar goed dat niet alle films zich afspelen in de Randstad, en dat niet alle films zijn geregisseerd door mannen. Zo kiest de ooit in Winschoten geboren Saskia Diesing er in haar speelfilmdebuut voor om haar coming-of-age-drama te situeren in de noordelijke grensstreek. Daar op het platteland kan je met goed weer de Martinitoren in de stad Groningen zien liggen. Het leverde de Groningse een Gouden Kalf op evenals hoofdrolspeelster Abbey Hoes, die de titelrol vertolkt.