Unforgotten S02: Hartverwarmende cold cases

De tweede reeks van Unforgotten opent net als het vorige met de vondst van een oud lijk. Tijdens het uitbaggeren van een rivier wordt in een koffer het lichaam van David Walker gevonden, die 26 jaar geleden vermist raakte.

Vlak daarna krijgen de overige personages hun introductie. Gezien de opzet van het vorige seizoen weten we dat dit de mogelijke daders zijn: een moeder, wier zoon de schijn ophoudt niet eenzaam te zijn; een homostel in het midden van een adoptieproces; twee zussen die het niet goed met elkaar kunnen vinden; en een lerares die hogerop wil klimmen.

Voorheen kende Unforgotten een sterrencast: Trevor Eve (bekend van de detectiveseries Shoestring en Waking the dead), Bernard Hill (Lord of the Rings en Titanic), Tom Courtenay (Doctor Zhivago), om er maar een paar te noemen. De tweede serie bevat minder beroemde acteurs, maar dat doet niets af aan de kwaliteit van het geboden spel.

Hoewel ook in de opvolger de verschijning van een sinds lang vermist persoon voor ontregelde thuissituaties zorgt, is dit keer sprake van een zwaarder, onderliggend thema: seksueel misbruik. Het is een geliefd onderwerp in detectivedrama's – zie The Missing en National Treasure – maar Unforgotten belicht als geen andere serie de onherstelbare schade die vele jaren later nog doorwerkt.

Daarmee is Unforgotten een menselijke serie, vol echte, geloofwaardige personages. Rechercheurs Cassie Stuart (Nicola Walker, bekend van River) en Sunny Khan (Sanjeev Bhaskar) zijn geen getormenteerde genieën met duistere geheimen, maar normale politieagenten met normale relatie- en gezinsproblemen. Stuart is dol op haar werk, en dat zie je: haar enthousiasme over iets simpels als een oude pager werkt aanstekelijk.

Aan de andere kant lijkt ze soms net iets té betrokken, iets té emotioneel om haar werk goed te kunnen doen. Met overslaande stem maant ze haar team aan de dader op te sporen, want ook dit was iemands vader/man/zoon/vriend. Hoewel het het-zijn-ook-maar-mensen-aspect vaker wordt benadrukt in detectives als teken van menselijk falen (Morse wordt verliefd op verdachten en Luther laat daders doodvallen), lijkt Unforgotten dit gedrag eerder te negeren. Rechercheur Stuart wordt neergezet als een wijs en nobel persoon, die telkens bevestiging krijgt van haar collega’s. Geen enkele keer wijst de serie op een inschattingsfout, hoewel Stuart na een emotionele toespraak van een van de verdachten besluit hem niet op te pakken, aangezien de daders in haar ogen de slachtoffers zijn. Dit is natuurlijk niet aan haar om dit te beslissen. Wel levert het een lief en bevredigend einde op.