Tune in for Love: conventioneel romantisch drama

1994. Een sprankelende ontmoeting die begint met de vraag of de jonge vrouw ook tofu verkoopt. Je weet nooit waar je de liefde van je leven kan tegenkomen. Tofu kopen bij de bakker is in ieder geval niet de meest voor de hand liggende optie.

In 1994 runt de jonge Mi-su (Kim Go-eun, Guardian: The Lonely and Great God) een kleine familiebakkerij samen met haar familievriend Eun-ja (Kim Gook-hee). Op een vroege morgen stapt Hyun-woo (Jung Hae-in, One Spring Night) de bakkerij binnen op zoek naar iets lekkers. Hij is namelijk net vrijgelaten uit een jeugdhervormingscentrum en wil zijn herwonnen vrijheid vieren. De chemie knettert en hij wordt al snel aangenomen als parttimer. Geleidelijk zie je het wederzijdse gevoel tussen de twee jongvolwassenen groeien.

Tune in for Love is doorspekt met nostalgie voor de jaren negentig. Regisseur Jung Ji-woo (A Muse) is daarnaast overduidelijk een liefhebber van het (Westerse) romantische genre. Met als gevolg dat de film totaal geen verrassingselementen bevat wanneer het aankomt op het overkoepelende verhaal en de personages. Vanaf de openingsscène kan je al raden waar de film naartoe gaat.

Het lot en de ontberingen van het leven scheuren de geliefden telkens uit elkaar: in het jaar 1997, 2000, tot de laatste ontmoeting in 2005. Mi-su en Hyun-woo doen hun uiterste best om het leven en de liefde te navigeren, wanneer ze geconfronteerd worden met de economische recessie als gevolg van de Aziatische financiële crisis van 1997.

Een ding is zeker: het gebrek aan communicatie is hetgeen wat het paar telkens weer opbreekt. Dit werkt tevens door in de communicatie van regisseur Jung Ji-woo naar de kijker toe, gelet op de matige montage en de hobbelige relatie- en persoonlijke groei van de karakters. Daarnaast wordt het script van Lee Suk-yeon gehinderd door verschillende gekunstelde melodramatische momenten. Dit zie je nader terug in de halfslachtige uitwerking van Hyun-woo’s verleden, een vaag subplot met Mi-su’s collega Jong Woo (Park Hae-joon), en het laatste kwartier van de film duwt de twee hoofdpersonen toe naar een plichtmatig einde.

Jung Ji-woo slaagt er wel in om de charme van Zuid-Korea in de jaren negentig weer te geven middels de kleine winkels in nauwe straatjes, de klaptelefoon, het vertrouwde Windows 95, en andere rekwisieten. Hoewel het acteerwerk solide is, zijn het niet de zielsverwanten die de film stelen, maar juist het ondersteunende, kleurrijke personage van Kim Gook-hee. Tune in for Love is een haperend romantisch drama.