Tracy Morgan: Staying Alive: Onbeschaamd, ongepolijst en ontroerend

In 2014 raakte Tracy Morgan zwaargewond toen hij in New Jersey werd aangereden door een truck van supermarktketen Walmart. Drie jaar later blikt de ster van 30 Rock terug op deze treurige episode, waarbij zijn goede vriend, komiek Jimmy Mack, om het leven kwam. In het openingsfilmpje zien we Morgan gekleed in discopak, terwijl Stayin’ Alive van Bee Gees wordt afgespeeld: de komiek leeft nog volop, zoveel is duidelijk. Zijn humor is eveneens terug van weggeweest. ‘Na het ongeluk bleef ik shoppen bij Walmart, ze zijn toch het goedkoopst. Hoewel de prijzen enigszins zijn gestegen na de schikking die ik met hun trof.’

Ook de nasleep van het ongeluk krijgt een humoristische wending: ‘Toen ik in een coma lag zag ik een wit licht. Ik durfde er niet heen te lopen, ik dacht dat het de politie was.’ Gedurende deze periode werd Morgan door zijn hele familie bezocht, onder wie zijn oma. ‘Ondanks mijn succes bij 30 Rock gaf ze me het eenduidige advies om mijn highschooldiploma eindelijk eens te halen. Dan had ik volgens haar bij 60 Rock kunnen werken.’ Zo verwordt deze Netflix-special gaandeweg tot een familiekroniek. Morgans oom, de ‘jailbird’ uit de familie, komt ter sprake: ‘Hij stal een iPod, niet eens een iPhone. Hij moest drie jaar de cel in vanwege de diefstal van gedateerde technologie.’
Staying Alive is zoals je mag verwacht verwachten van Morgan ongepolijst en af en toe vulgair. Zijn grap over Caitlyn Jenner, de transseksueel die vaak in het nieuws is, spreekt boekdelen: ‘Ik neuk haar zo hard dat er een vagina ontstaat.’ Dergelijke smakeloze uitstapjes moet je echter maar voor lief nemen, getuige de vastbesloten grimas van de komiek. Zijn bespiegelingen over hoe bepaalde bejaarde familieleden verwachten dat hij hun begrafenis betaalt, zijn net zo harteloos (doch geestig): ‘Sommigen van jullie zullen dan gecremeerd worden. Of ik koop een grote vriezer en een grote doodskist, zodat het een keer per jaar kan.’

Toch houdt de rouwdouwer zielsveel van zijn ‘gekke familie’. Zijn bovengenoemde oma is niet uitsluitend een betweter, maar ook een burgerrechtenactivist die in de jaren 60 45 kilometer liep om een restaurant te betreden waar de witte klanten haar bloed wel konden drinken. Morgan kan naast provoceren dus ook ontroeren. Zoals wanneer hij vertelt dat hij recent samen met zijn dochtertje heeft leren lopen. Voor hem was dat natuurlijk onderdeel van het proces van revalidatie. Ook nu kan hij het overigens niet laten om een seksuele opmerking te plaatsen, over de kont van zijn fysiotherapeut.

Morgan lijkt dankzij zijn traumatische ervaring zichtbaar veranderd. Hij is op 47-jarige leeftijd volwassen geworden – voor zijn doen dan. Hij geeft zelfs (ongevraagd) advies: vreemdgaan wijst hij af, evenals het bezoeken van stripclubs.  ‘Ik was het zat dat als ik met mijn vrouw over straat loop, de strippers me begroeten.’ Maar eigenlijk bedoelt hij dat hij – vanwege zijn leeftijd – het ondeugende bestaan is ontgroeid. Nog een keer scheiden – Morgan is begonnen aan een tweede huwelijk – zou bovendien desastreus zijn: ‘Dan moet ik aangereden worden door een truck van Walmart, een truck van Doritos, en een vliegtuig van Fedex.’