Till Death: scheiden doet pijn

Foto credits: Dutch FilmWorks

Megan Fox als Emma ziet er in het eerste half uur beteuterd uit, want ze heeft een relatie met een griezelige controlfreak die steenrijk en ijskoud is. Haar overspel begrijp je wel. Ze zijn alweer elf jaar samen en ‘vieren’ hun huwelijksdag. Ná het eerste half uur ziet ze er heel bloederig uit, want dan heeft de griezel zich voor het hoofd geschoten, nadat hij haar met handboeien aan zichzelf heeft vastgeketend na afloop van het feestje. Hij begreep haar overspel namelijk niet. Hij neemt op deze zeer onwaarschijnlijke en onbegrijpelijke maar wel kleurrijke manier wraak op haar, in een originele variatie op Gerald's Game , waarin de dode echtgenoot en de handboeien op een iets andere manier worden ingezet.

Megan Fox ervaart wat je eigenlijk meteen weet als je in een afgelegen ingesneeuwde villa aan het lijk van je man bent geketend: alles in het leven wordt ineens extreem onpraktisch. We zien haar nog net niet naar de wc gaan, maar verder doet ze alles wat je waarschijnlijk zou doen als je aan je dode echtgenoot vast zit: de sleutel zoeken, daarna een mes. Maar de echtgenoot is niet over één nacht ijs gegaan en heeft alles tot in de puntjes voorbereid: geen mes te vinden in het hele huis, de auto doet het niet, de telefoon ook niet, en hij heeft onaangename bezoekers geregeld die Emma liever niet over de vloer had gehad.

Een kat-en-muisspel volgt, af en toe verrassend en in elk geval spannend. Fox acteert Emma nogal nors en stroef: ze heeft een erg uitgestreken gezicht en nogal veel make-up; zo’n vrouw die je niet durft te kussen uit angst haar lipstick te ruïneren en derhalve ook een beetje uitdrukkingsloos. Maar nors en stroef past wel bij de situatie uiteraard, eerst dat rothuwelijk en dan dat lijk. Ze roept gedurende de film wel vijftien keer ‘fuck!’ maar heeft daar dus ook alle reden toe. Helemaal geloofwaardig verloopt het verhaal niet, nog los van de bizarre premisse, maar je vergeeft het de film makkelijk.

In de tweede helft wordt het nog echt spannend ook en ontdooit Fox door alle paniek en woede een beetje. Ze wordt een prettige heldin en scream-queen ineen en buit haar vermogen om fotogeniek onder het bloed te zitten volledig uit. Het script is zo verstandig om haar op een gegeven moment te bevrijden van haar hechte huwelijksband, want niemand wil anderhalf uur kijken naar iemand die een ander voortsleept - overigens een stuntman op een vernuftige skateboard-achtige constructie.

Hoewel je Till Death redelijk snel weer vergeten zult zijn, is Fox gedurende de film steeds prettiger gezelschap en wens je haar Emma het allerbeste toe, wat ze nodig heeft ook. Overspel is niet goed, maar dit slaat echt nergens op: haar manlief is getikt en ‘overreactie’ is een te klein woord voor alles wat hij postuum voor haar in petto blijkt te hebben. Maar vermakelijk is het één en ander dus wel. Een lekkere popcornfilm, misschien niet zo verstandig voor een first date echter, want de liefde komt er niet best af in Till Death.