Three Songs for Benazir: bitterzoete ode aan de hartstocht

Shaista en Benazir wonen in een vluchtelingenkamp in Kaboel. Jaren geleden vluchtten ze uit de Afghaanse regio Helmand. Nu Benazir zwanger is heeft Shaista besloten om zich als eerste van zijn volk aan te melden bij het leger, om zijn vrouw en toekomstig kind financieel te kunnen ondersteunen. ‘Ik offer mijn leven voor haar…’, zingt Shaista aan het begin van de film. Filmmakers Elizabeth en Gulistan Mirzaei maken in het aandoenlijke Three Songs for Benazir de oprechte liefde tussen de twee hoofdpersonen op knappe wijze invoelbaar. Een liefde die overal tegen bestand is.

Later in de film blijkt Shaista’s droom in duigen: in plaats van zich bij het leger te voegen, besluit hij zijn geld te verdienen bij de opiumoogst. Waarop hij verslaafd raakt en in een afkickkliniek belandt, waar hij wordt bezocht door Benazir, die haar echtgenoot ook steunt tijdens barre tijden. Liefde oogt in de korte film – die op verschillende filmfestivals werd bekroond – ook als het enige waar men in Afghanistan nog van kan dromen. Liefde brengt geluk. Liefde zorgt dat je met een roze bril naar de dingen kan kijken. Want Three Songs for Benazir is ook een portret van diepe armoede.

Benazir heeft op een gegeven moment niet eens genoeg geld om schoenen voor haar kind te kopen. Afghanistan wordt – zeker voor vluchtelingen – in de film verbeeld als een benauwende plek. En aangezien de Taliban nu weer overheerst in Kaboel en omstreken, rijst ook de vraag: hoe zal het nu met Shaista en Benazir gaan? Het leven zal er misschien niet beter op zijn geworden. Three Songs for Benazir is dan ook een bitterzoete ode aan de hartstocht.