The Strain S3E1: altijd in beweging, maar wel erg langzaam

 

De Amerikaanse horrorserie The Strain laat zich het beste omschrijven als een b-versie van The Walking Dead met vampiers. De serie is het geesteskind van regisseur Guillermo del Toro en Chuck Hogan en gebaseerd op het gelijknamige boek. Het eerste seizoen ging in 2014 in première en inmiddels is het derde seizoen net gestart.

In The Strain ontstaat er een plotselinge epidemie wanneer een passagiersvliegtuig vanuit Berlijn landt in New York met dode passagiers aan boord. Het mysterieuze virus verandert mensen langzaam in vampiers of te wel ‘strigoi’. De makers hebben voor een interessante invalshoek gekozen door niet te focussen op de seksuele aspecten van vampiers of metaforen voor verslaving als gevolg van bloed lust. Het vampirisme in The Strain is het resultaat van een parasitair wormachtig wezen afkomstig van de oorspronkelijke vampier ‘The Master’.

In het eerste seizoen volgen we een samengeraapte groep helden bestaande uit twee onderzoekers van het centrum voor ziektebestrijding en preventie, een rattenvanger, een hacker, en een oude joodse professor die samen vechten tegen de invasie van de strigoi en de jacht inzetten op ‘The Master’. In de finale van het tweede seizoen leek er een grote shift plaats te vinden nadat de groep voor het merendeel van de afleveringen waren verwikkeld in een stagnerende zoektocht naar de Occido Lumen, hét boek met machtige vampier kennis. Verschillende allianties werden gevormd om The Master uit zijn schuilplaats te lokken en hem eens en voor altijd te vernietigen.

In de opener van het derde seizoen zien we dat New York verandert is in een verschrikkelijk oorlogsgebied maar er is geen gevoel van urgentie. Het langzame verhaaltempo verlamt de serie en dempt de mooie momenten. Ondanks de bijna constante actie voor ieder personage en de drastische stijging van machinegeweren en nieuwe opduikende strigoi voelt het nooit van enige betekenis. De serie heeft vele elementen die kunnen zorgen voor goede horror-tv: solide acteurs, mooie visuele en pulpelementen en vakkundig gemaakte monsters en effecten. Maar wederom lukt het de serie niet om zijn volle potentieel te bereiken. The Strain is altijd in beweging. Maar het gaat nergens naar toe.