The Affair S1: de waarheid van de herinnering

 

‘Wat is het eerste dat je van hem/haar kunt herinneren?’
Het lijkt een onschuldige vraag, ware het niet dat niets (en niemand) onschuldig is in de ijzersterke dramaserie The Affair , vanaf morgen te zien op Netflix.

Weinig is zo gekleurd en verkleurd als herinnering, hetzij bewust of onbewust. Niet vaak wordt dat uitgangspunt zo krachtig verbeeld als in het eerste seizoen van The Affair , waarin worstelend schrijver Noah (Dominic ‘McNulty’ West) tijdens een zwoele zomervakantie ongelukkige serveerster Alison (Ruth Wilson) ontmoet.

De serie toont de relatie van twee kanten: dat van hem en dat van haar. Noah voelt zich opgesloten in het leven dat hij altijd dacht te willen: een liefhebbende vrouw (Maura Tierney), kinderen, een eerste uitgegeven boek. Alison wil ontsnappen aan de plek waar alles, ook haar geduldige echtgenoot Cole (Joshua Jackson), haar doet denken aan de dood.

Beide overspelplegers geven in hun helft van het verhaal zichzelf de rol van toevallige passant. Ze zochten niet naar een affaire, het overkwam hen. In Noahs relaas komt elk initiatief van Alison, die als een nimf in aanlokkelijk korte jurkjes door het slaperige vissersplaatsje dartelt. In Alisons versie is het Noah die haar keer op keer opzoekt (en is haar kledingkeuze ook net iets meer ingetogen). Alison herinnert zich een heimelijke kus in de leeszaal van de bibliotheek, Noah juist een heftige vrijpartij in een steegje nabij de haven.

Wie te geloven? De vrouw, wier herinneringen gekleurd worden door rouw, verdriet en schuldgevoel? Of de man die zijn geld verdient met zijn rijke verbeelding – en die uit de verhouding inspiratie put voor zijn tweede boek? Elke aflevering is een puzzel op zich, eentje waar je achteraf met een paar stukjes blijft zitten.

Eén ding staat  buiten kijf: allebei voelen ze een aantrekkingskracht die ze niet kunnen (en willen) weerstaan, zelfs als daardoor hun beide families uit elkaar worden gescheurd.