Star Trek: The Animated Series: gebrekkige animatie, prima scripts

In 1973, vier jaar na het eindigen van de originele serie en zes jaar voor de eerste speelfilm, zweefde de Starship Enterprise de voor hen volledig onbekende wereld van animatie binnen. Hoewel Star Trek: The Animated Series destijds door zender CBS werd uitgezonden tussen de kinderprogrammering op zaterdagochtend, ook Netflix heeft hem staan als kinderserie, is dat misschien wat kort door de bocht. Al vanaf de eerste aflevering is merkbaar dat Star Trek -bedenker Gene Roddenberry en showrunner Dorothy Fontana geen trek hadden in het maken van concessies om een jonger publiek aan te spreken.

Terugkijkend is het opmerkelijk dat ook de tekenfilm de filosofische aard van de live-action-serie in zulke grote mate wist te behouden. Sommige afleveringen zijn weliswaar redelijk komisch, zo komen de pluizenbollen uit de live-action aflevering ‘The Trouble with Tribbles’ terug in ‘More Tribbles, More Troubles’, maar voor een kinderserie is er opvallend weinig actie. Het merendeel van de problemen wordt opgelost met enkel dialogen, waarvoor men aardig wat talent uit de literaire sciencefiction wist aan te trekken. Larry Niven, toen erg succesvol met zijn eerste Ringworld -boek, bewerkte zijn kortverhaal The Soft Weapon tot wat één van de beste afleveringen uit de reeks zou worden.

De scripts worden bovendien tot leven gewerkt met bijna alle stemmen (George Takei, James Doohan, Nichelle Nichols) van de originele cast. Alleen Walter Koenig ontbreekt als Chekov. Maar de echte kern van de bemanning werd natuurlijk altijd gevormd door Kirk (de moed), Spock (het brein) en Bones (het hart) en Star Trek: The Animated Series is gelukkig één van die zeldzame cartoons – Bill & Ted was een andere – waarvoor ook de hoofdrolspelers, in dit geval William Shatner, Leonard Nimoy en DeForest Kelley, de stemmen van hun getekende evenbeelden inspraken. En dat helpt enorm, aangezien de animatie – zelfs voor die tijd – niet erg hoogstaand is; denk aan storyboards met bewegende mondjes.

Niemand zal The Animated Series bestempelen als het hoogtepunt van 50 jaar Star Trek. De gebrekkige animatie en de erg korte speelduur per aflevering worden gelukkig voldoende opgevangen door de prima scripts en dito stemmencast. Liefhebbers van de originele serie die de ‘variant voor kinderen’ nooit een blik waardig gunden, moeten hem eigenlijk gewoon een keer proberen. Ze zouden zomaar positief verrast kunnen worden.