Songfestival, eerste halve finale: alle liedjes gerecenseerd

01 Zweden
Robin Bengtsson—I can’t go on
???
Robin Bengtsson ziet er met de scherpe vouwen in zijn pak en haar uit als een afgewezen kandidaat voor American Psycho: The Musical die het als zaterdagamateurversie van Justin Timberlake probeert, want ‘I can’t go on’ is eerstelijnsfamilie van ‘Can’t stop this feeling’. De loopband-gimmick moet tongue in cheek bedoeld zijn. Even googlen: tungan i kinden, is dat Algemeen Beschaafd Zweeds?

02 Georgië
Tamara Gatsjetsjiladze—Keep the faith
???
In de Georgische finale werden bij dit Bondnummer-dat-geen-Bondnummer-is – behalve beelden uit IS-video’s, instortende Twin Towers en ander geopolitiek geweld – krantenkoppen getoond die verwijzen naar de Russische verovering van Zuid-Ossetië in 2008. Tamara Gatsjetsjiladze liep al eens over de dunne scheidslijn tussen politiek en Eurovisie, met een uiteindelijk verbannen inzending in 2009. Daarin lijkt ze op winnares Jamala van vorig jaar – maar of ze, ondanks haar machtige stem, hetzelfde aantal punten bijeen gaat sprokkelen?

03 Australië
Isaiah—Don’t come easy ????

Isaiah Firebrace, een piepjonge zanger uit een straatarm Aboriginal-gezin met elf kinderen, is hard op weg een superster te worden. Bij de eerste auditie van The X Factor vergat hij zijn tekst en kon meteen huiswaarts, bij auditie twee was het hetzelfde liedje, maar toen mocht hij opnieuw – en won. Wij schatten Isaiahs kansen hoog in, met die roerende, donkere stem met bite in die glanzende ballad. Mits hij tekstvast blijft, natuurlijk.

04 Albanië
Lindita—World
??

Gewoon jezelf zijn, dat is de boodschap van ‘World’ – eigenlijk al net zo nietszeggend als deze slepende orkestrale ballade zelf. Wel leent ze zich goed voor het maken van dramatische handgebaren, zoals de Tot Hier En Niet Verder (arm recht vooruit, hand open), en de Acute Blindedarmontsteking (palm in buik geduwd). In De Melkweg droeg Lindita recentelijk een pakje waarbij de billen bloot bleven – kan zomaar een factor worden straks.

05 België
Blanche—City lights ???

Blanche, zoals de Waalse Ellie Delvaux zich op het podium noemt, is behept met de stem van een stevig doorpaffende Adele en die chagrijnige blik heeft ze afgekeken van een vroege videoclip van Kim Wilde. Nee, geen vingergeknip hier, maar louter geklap in de handen. ‘City lights’ bevat verder voldoende sounds uit de voorinstelling Jaren 80-Indie-Elektronica op de synthesizer om zowel 3FM als Studio Brussel de plaat te laten omarmen.

06 Montenegro
Slavko Kalezi´c—Space
???

Wanneer Slavko Kalezi´c met zijn staart begint te zwaaien, is het party time. Wij twijfelen er geen moment aan dat hij menige gayclub kan laten exploderen met zijn disconummer, maar toch vinden wij dat funky gitaartje in het refrein een van de weinige écht fijne aspecten van deze over the top-act. Maar props voor het lef van Slavko, die overigens – toch verrassend, dit – als acteur is aangesloten bij het Nationaal Theater van Montenegro.

07 Finland
Norma John—Blackbird
???
Bij The Beatles stond de merel symbool voor vrijheid en uitvliegen, maar vijftig jaar later herinnert het vogeltje op de vensterbank slechts aan de verkering die uit is. Ja, ook Lasse en Leena van het duo Norma John komen met een ballad – en velen zullen nog volgen – maar het is een mooie, sferische, noordse: eentje met een ijle piano-synthesizerbrug en hompen liefdesverdriet.

08 Azerbeidzjan
DiHaj—Skeletons
???
Experimentele doempop van de band DiHaj, met veel dreigende strijkers en synthesizers. Inhoudelijk kent u het riedeltje wel: relaties zijn intens en echt wel heftige shit en zo. Zangeres Diana, die zich qua look heeft laten inspireren door hacker Lisbeth Salander uit de Millennium-filmreeks, wrijft ons haar duistere boodschap met getergde blik in. Geen winnaar, maar wel een fijn en eigentijds geproduceerd popnummer.

09 Portugal
Salvador Sobral—Amar pelos dois
?????
Die hipsters uit Portugal zijn ook met niks te vergelijken. Neem nu de 27-jarige Salvador Sobral, met zijn knappe gezicht, vlassige baardje, en dat kostuum van een oude revue-artiest: het is een presença waarbij je verwacht dat ieder moment een duif op zijn schouder kan landen. Voeg daarbij zijn originele, melancholische nachtclubliedje en je zit midden in een muzikaal moment van een film van Manoel de Oliveira: stijlvol, eigenzinnig, ontroerend.

10 Griekenland
Demy—This is love
??
Een zeer on-Griekse inzending, dit standaard-dancenummer van zangeres Demy. De gebruikelijke haak-maar-in-ritmes, al dan niet vol sirtaki, ontbreken geheel in de begeleiding, en ook de hunky zwartharige Griekse zangers zijn in geen stranden of eilanden te bekennen. Na een rustig coupletje barst het lied los in een stamper à la Martin Garrix. Inwisselbaar.

11 Poland
Kasia Mo´s—Flashlight
??
Denkend aan Polen zien wij jukbeenderen en verboden geliefden snel door oneindig oerbos gaan. Een paar jaar terug kregen we nog vrolijke plattelandsporno, maar nu is de ernst er wel ingeslopen, daar tussen Gdansk en Krakau, en gaat het over vluchtpogingen in het aardedonker, honden en prikkeldraad. Kasia, in een vorig leven celliste, bezingt het amechtig en rauw in een donkere orkestballade met gepijnigde, dreigende violen. Uwaga! Vlucht!

12 Moldavië
Sunstroke Project—Hey mamma
??
Zet u schrap voor één lange, op muziek gezette schoonmoedermop. Sergej Jalovitski zingt over een kennismaking met de mama van zijn liefje, waarin hij haar op het hart drukt dat hij een betrouwbare, lieve jongen is. Neem dat letterlijk, want in de videoclip suggereert hij seksuele spanning tussen de twee, en we zijn razend benieuwd hoe dit staaltje Moldavische humor naar het podium wordt vertaald. O, en mag die elektrische viool wég?

13 IJsland
Svala—Paper
???
Ik heb me vaak zo kwetsbaar als papier gevoeld, waar je zo doorheen knipt, zei Svala Björgvinsdóttir in een interview. Grappig: met die haren strak naar achteren, die strenge blik, ijsblauwe ogen en powerhakken straalt ze juist uit een bikkelharde ijskoningin te zijn die elk sneeuwklokje hoogstpersoonlijk de kop afbijt als het boven de grond durft uit te komen. Maar puik papier is het, met hoge aantik en lekkere jaren 80-invloeden.

14 Tsjechië
Martina Bárta—My turn
??
De ballade van Martina Bárta, die keurig jazz-zang studeerde aan het conservatorium van Berlijn, haalt precies het juiste niveau van beschaving en stijl dat past bij het Eurovisie Songfestival. Van 1958, welteverstaan. Anno nu klinkt ‘My turn’ vooral degelijk, met een refrein dat weliswaar pakkend is, maar dat ook schrééuwt om een menigte met aanstekers zwaaiende fans. Saai, dus. Al zingt Bárta goed, het moet gezegd.

15 Cyprus
Hovig—Gravity
???
Van Thomas Gustafsson, die meeschreef aan het winnende ‘Euphoria’ uit 2012, komt wederom een lied met een duister randje. De Zweed moet ter inspiratie door de fabrieksbuurt van Nicosia hebben rondgewandeld, want hij gaf ‘Gravity’ een lome voortdendering mee – alsof het een deodorantreclame betreft waarin zanger Hovig, stevig zwetend in een loods, wanhopig rondjes rent in een roestvrijstalen rad terwijl de zwaartekracht hem belet écht van de grond te komen.

16 Armenië
Artsvik—Fly with me ???

Hé Armenië, wat een fijne, excentrieke inzending! En lekker nergens op vast te pinnen ook! Een lokale stoofpot is het, vol Armeense trommels, folk, breakbeat, Madonna’s ‘Frozen’, oost, west, mysterie, drama, aanzwellende opbouw en een eind als een afgrond. Alleen van dat vreemde kostuum, die Star Wars-priesteres-met-geodriehoek, maken we geen chocola. Nou ja, Artsvik zingt het zelf: ‘Many colors and shades, so many voices to embrace. All around.’

17 Slovenië
Omar Naber—On my way
??
Omar uit Slovenië? Ja ja, want de vader van Omar komt uit Jordanië. Die bracht een zoon voort die oogt als een ex-lid van Take That. ‘On my way’ heeft dan ook leentjebuur gespeeld in de Gary Barlow-catalogus, met extra aangezette, orkestrale krachtpatserij. Die traan in de zwart-wit-clip is dan weer helemaal Sinead O’Connor. Samengevat: geef je bijbaan als metrozanger in Londen nog maar even niet op, Omar.

18 Letland
Triana Park—Line
?
Lene Lovich, herinnert u zich die nog? ‘Lucky number’, precies, een eendagsvlieg uit 1979. De zangeres had een kapsel dat leek samengesteld uit minstens vijf andere kapsels. Wel, Lene heeft schoolgemaakt in Letland, want Line heeft net zo’n kapsel. En zingt net zo instabiel. Als dat uw ding is: zeker kijken. Maar dit nogal fletse popdance-nummertje met voorspelbare opbouw mag ook gerust overgeslagen worden.