Rondgespeeld

Een aantal stééngoede dialoog-scènes, ingebed in een grappig, soms sentimenteel en soms rauw verhaal over een getroebleerde arbeidersjongen die een wiskundig genie blijkt, maar een psychiater nodig heeft om los te komen van zijn verleden en destructieve neigingen. Dat was Good will hunting toen de film precies drieëntwintig jaar geleden in première ging. Bijna was het geheel anders gelopen, maar in december 1997 was dat het eindresultaat en de film is voor velen een moderne klassieker die een gevoelige snaar raakt. De catharsis die psychiater Sean, na veel porren en onderlinge machtspelletjes, weet te bewerkstelligen in het brutale maar gesloten genie Will is inderdaad zwaar ontroerend.
Voor de makers is er sindsdien veel veranderd, mild uitgedrukt. Producent Harvey Weinstein, zonder wie de film niet van de grond zou zijn gekomen, is veroordeeld tot drieëntwintig jaar gevangenisstraf wegens verkrachting en aanranding. Robin Williams, de derde en wél beroemde hoofdrolspeler in de film zonder wiens enthousiasme voor zijn rol als psychiater de film ook niet zou bestaan, is dood. Regisseur Gus Van Sant (My own private Idaho, Milk) had na het succes van Good will hunting een wisselende, vaak teleurstellende carrière. Maar schrijvers en hoofdrolspelers Matt Damon en Ben Affleck behoren inmiddels tot de adel van Hollywood, geliefd bij publiek én critici. Allemaal te danken aan hun script voor Good will hunting, dat na een moeizame start in 1994 tergend langzaam werd opgepikt, maar waarvoor ze bij de Oscars in 1998 uiteindelijk een beeldje mee naar huis kregen.
In dat script maken we kennis met Will Hunting (Damon), een jongen van twintig die een jeugd achter de rug heeft vol verwaarlozing en mishandeling in South Boston, een Iers-Katholieke arbeiderswijk. Will en zijn vriend Chuckie (Affleck) werken overdag en gaan ’s avonds in kroegen achter de meiden aan. Will is een geniale autodidact – letterlijk geniaal, net onder Einstein-niveau – met een fotografisch geheugen en een verpletterende kennis over ongeveer alles, wiskunde in het bijzonder. Opgedaan uit boeken, zonder opleiding, zonder dat iemand het weet. Alleen vriend Chuckie heeft het door. Will is
te geremd en te kwaad om zijn talenten om te zetten in ambities, maar neemt wel een baantje als schoonmaker op de prestigieuze M.I.T. Universiteit in Cambridge, vlakbij Boston, om zodoende toch in de buurt van kennis te zijn.
Als hij moppend door de gangen slentert en in het voorbijgaan een hels moeilijk wiskundig probleem oplost dat op een schoolbord staat gekalkt, wordt zijn talent eindelijk opgemerkt door professor Lambeau (Stellan Skarsgård). Die neemt hem onder zijn vleugels, maar dat mag van de reclassering – Will is geen onbeschreven (straf)blad – alleen als hij ook in therapie gaat. Will wordt hierna opgeleid door prof Lambeau en tegelijk gegrild door psych Sean; vooral drie scènes tussen Matt Damon als geniale, maar onvolwassen patiënt en Robin Williams als diens begripvolle, maar zelf ook zwaar beschadigde arts, zijn de moeite van het kijken al waard.

Lees verder in VARAgids 50 vanaf pagina 34.