Restless: zinderende actie; piepklein vleugje drama

De poster van het Franse Restless verraadt al veel over waar de film over gaat en wat de insteek precies is. Acteur Franck Gastambide prijkt op de voorkant, met een pistool in zijn hand, omsingeld door exploderende auto’s, opgetrokken in dezelfde stijl als de Transporter -films van Jason Statham. U raadt het al: Gastambide ís de Franse Statham in Restless. Daar is overigens helemaal niets mis mee. De actiethriller doet precies waar de poster op zinspeelt: de kijker vermaken met zinderende – bijna tegen het kolderieke schurende – actie, en een piepklein vleugje drama.

Gastambide speelt Thomas, een corrupte politieluitenant. Als Thomas op weg is naar het uitvaartcentrum waar zijn moeder ligt opgebaard, dan rijdt hij per ongeluk een man aan. En aangezien de diender redenen genoeg heeft om dit incident onder het tapijt te vegen, besluit hij het slachtoffer, dat vrijwel direct is overleden, in zijn achterbak te plempen. Dat zijn moeder niet veel later wordt begraven, biedt mogelijkheden. ‘Sorry dat ik een slechte zoon ben’, verzucht Thomas. Nadien wordt hij echter voortdurend gebeld: een anoniem persoon chanteert de agent – denk aan de taferelen uit I Know What You Did Last Summer.

Want: iemand weet wat Thomas heeft gedaan, en wat hij nog meer op z’n kerfstok heeft. Dat dit ook iets met drugshandel te maken heeft, ligt voor de hand.  Maar zoals gezegd: Restless pretendeert ook geen intellectuele film te zijn. Hoewel Gastambide zijn personage wel een zekere diepgang meegeeft: Thomas is een macho, maar ook een sul, die wat in de marge aankloot en telkens bij het volgende obstakel een nieuwe oplossing moet verzinnen. Hij is een antiheld die net ietsjes minder slecht is dan zijn vijand, waardoor je hem toch toe begint te juichen. The least worst of is altijd beter dan the worst.