Prey: spannende ontstaansgeschiedenis van de Predator

Foto credits: 20th Century Fox

‘Wat vilt zo’n slang?’, zegt een Comanche die op jacht is ergens aan het begin van Prey. Krijgerin Naru (Amber Midthunder) heeft een vaag idee, maar er is toch niemand die naar haar luistert. De mannen vinden haar beter geschikt in de keuken, dan op de jachtvelden. De jonge vrouw heeft dus iets te bewijzen en slaat in de eerste akte van de film telkens het advies van de andere krijgers in de wind door eropuit te trekken. Op zoek naar het mysterieuze wezen waarvan zij vermoedt dat het ‘niet van deze wereld is’. Dit alles speelt zich af in 1719, in een uitgestrekt, paradijselijk gebied waar de Comanche destijds leefden.

Daar bindt Naru de strijd aan met de Predator – Prey toont namelijk de ontstaansgeschiedenis van het monster op aarde. Het is fijn dat scenarioschrijver Patrick Aison de oorspronkelijke bewoners – en Naru in het bijzonder – niet neerzet als barbaren, die in de Predator een soort spirituele entiteit zien. Daarnaast beschouwt Naru zichzelf geenszins als de prooi, maar als het roofdier. Ook dat is verfrissend. Regisseur Dan Trachtenberg, bekend van 10 Cloverfield Lane (2016), vat de krijgerin vervolgens met speels camerawerk en in duistere shots waarin vooral haar vastberaden blik bijblijft. Midthunder – een geweldig naam, overigens – is uitstekend gecast.

Hoewel Prey niet per se een meesterwerk is, laat de tandem Aison-Trachtenberg hier zien dat je met een eenvoudige invalshoek een nieuwe wending kan geven aan een franchise. Geen overbodige plechtstatige speeches, geen onnodige context. Nee, Prey draait om actie, om jagen en opgejaagd worden. Niet meer en niet minder. Met in de hoofdrol een heldin die niet van ophouden weet.