Plan B

Om de pandemie te overbruggen maken Yentl en de Boer een muzikale comedy voor tv.

Ze waren beiden nog met zwangerschapsverlof, Yentl en de Boer, toen corona kwam, in de lente van 2020. ‘Mensen zeiden, heerlijk, dan hoef je nog even niet het podium op,’ zegt Christine de Boer, de ene helft van het cabaretduo, ‘maar wij hadden juist erge zin om weer te beginnen.’ Het is half augustus 2021en Christine is in het nieuwe, nog kale kantoor van Yentl en de Boer en het regent net even niet. Theaterwederhelft Yentl Schieman, nog op vakantie, reageert later vanuit Spanje. ‘We hadden net een nieuw theaterprogramma geschreven, vertelt Christine. ‘Lacrimosa. Een opera-achtig spektakel, over groots en meeslepend leven en hoe dat moet als je ook de zwaarte van het leven en verantwoordelijkheid voelt.’ Maar toen bracht het virus alles groots en meeslepend tot stilstand. ‘En ja,’ zegt ze, ‘we hadden wel vanaf het begin een licht vermoeden dat het lang zou gaan duren en dat we het theaterjaar 2020 helemaal konden afschrijven. Al vrij snel kwam Plan B bovendrijven: ons eigen tv-programma met liedjes en sketches. Dat wilden we al langer, maar als je elke avond in het theater staat, is er geen tijd over voor andere grote projecten.’ Yentl Schieman zegt: ‘We hadden nu ineens tijd voor die eigen televisieserie. We zijn zelfs productiever geweest dan ooit. De pandemie heeft ons, ondanks alle ellende, als duo ook veel gebracht.’

Yentl en de Boer waren met hun muziek al veel vaker op tv te zien. Ze zongen bij Opium TV en Late night en in andere programma’s. Yentl Schieman en Christine de Boer zijn inmiddels al bijna tien jaar een muzikaal cabaretduo. Ontmoetten elkaar op de Kleinkunstacademie, deden samen de eindopdracht over twee caissières die hun droomleven tegemoet vluchtten in een gele Renault Twingo en strandden in Cadzand. Toen was het aan en gingen ze samen het theater in als Yentl en de Boer met sketches en liedjes. Vooral met die sprankelende, tweestemmig gezongen nummers maakten ze binnen de kortste keren furore. Absurde, ironische liedjes, waarin licht en zwaar bij elkaar horen, vaak triester dan je zou denken, maar dat is bij Yentl en de Boer niet erg, want sukkeligheid en triestigheid is van alle mensen, al is het duo weer niet bang het mannenego even extra met een schuurmachine te bewerken. Yentl en de Boer houden in hun muziek van alledaagse taal, die in hun universum een vervreemdende gloed en een eigen ritme meekrijgt en zijn meesters in de kleine dingen, kaas, worst, snoep, winterjas, bittergarnituur. Maar soms sleuren ze je net zo makkelijk een groteske wereld in van vlezige planeten, bloeddorstige komodovaranen en magie en sprookjes. Ware magie voltrok zich in hun eigen leven, toen ze niet alleen precies in dezelfde maand zwanger werden, maar ook nog eens een paar uur na elkaar een zoon (Christine) en een dochter (Yentl) kregen op Eerste en Tweede Kerstdag.

Verder ontbreken liedjes over de liefde ook niet in hun 10-jarig ‘theaterhuwelijk’. Yentl en de Boer wonnen al twee keer de Annie M.G. Schmidt-prijs voor het mooiste theaterlied, met twee verhalende nummers. Ze wonnen in 2013 met ‘Ik heb een man gekend’, over van die mansplainende types die hun dates met hun feitenkennis over bio-ethanol en whisky vermorzelen. De tweede keer was dit jaar, met ‘Het is begonnen’. Voor de Avond van de kleinkunst hadden Yentl en Christine een vervolg op ‘Het is over’ geschreven, het lied van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink uit 1966. Een nummer, door Jenny Arean later zo sterk gezongen, over een vrouw die haar vreemdgaande man, hoe zeer het ook doet, laat gaan en overdraagt aan zijn minnares.‘Een kunstwerk,’ zegt Christine de Boer. ‘Hoe die vrouw alle stadia van rouw doorloopt: boosheid, verdriet, compassie, opluchting, zoveel facetten. Het voelt als één verhaal en is heel muzikaal. Hoe knap.’ Yentl en zij kozen in hun antwoord voor het gezichtspunt van de minnares, ‘want daar zit vlees aan’. Christine: ‘Dat je iets heel graag wilt en o geweldig, hij kiest voor mij, hij is nu van mij. Maar wat als je krijgt wat je wilt. Dan zit je elke dag op de bank met die man, met roos op z’n schouders en hij is toch al wat ouder en een beetje kleinzerig en altijd die ex op de achtergrond, toch de moeder van zijn kinderen.’ Ze zegt: ‘Ik ben trots op “Het is begonnen” en heb het gevoel dat we er steeds beter in worden, een lied schrijven dat voor ons klopt. Het ultieme lied gaat voor mij over het kleine, menselijke en is waarachtig en ontroerend, maar wel altijd met humor en lichtheid.’

Lees verder in VARAgids 36 vanaf bladzijde 28.