Pete Davidson Presents: The Best Friends: ongedwongen sfeer; talentvolle komieken

Tijdens het recente Netflix Is a Joke -festival in Los Angeles mocht komiek Pete Davidson – tegenwoordig meer bekend vanwege zijn relaties met Ariana Grande en Kim Kardashian dan zijn werk in de sketchshow Saturday Night Live – een groep vakgenoten introduceren. Pete Davidson Presents: The Best Friends is in die zin een showcase. Maar eerst bestijgt de eigenzinnige jongeling – Davidson is al járen op tv en ‘slechts’ 28 jaar oud – het podium. Dat heeft hij al enige tijd niet gedaan en dat zal vast met corona te maken hebben.

Niettemin etaleert Davidson in zijn minivoorstelling zijn kenmerkende stijl. Een combinatie van stoïcijnse blikken en gespeelde onschuld. Zijn eerste grap gaat over aids. Toen Davidson met Kardashian datete was Kanye West , de ex van Kardashian, jaloers. Hij slingerde de ether in dat Davidson aids zou hebben. Davidson: ‘Hij is een genie, dus daar schrok ik wel van. Ik dacht: voor de zekerheid bel ik m’n dokter. Want ik zie er ook uit alsof ik het heb.’ Davidsons grap, die niet om de ziekte draait, is eigenlijk een uitgekiende veeg uit de pan.

Na Davidson is het de beurt aan Neko White, wiens credo ‘bemoei je met je eigen zaken’ is. Dus als zijn barbier tijdens een knipbeurt begint over de zoon van basketbalster Dwyane Wade die een vrouw wil zijn, dan zegt White: ‘Ik ben hier voor een knipbeurt, man.’ Meteen denk je: is dit een opmaat naar een transfobe grap? Maar White speelt slim met de verwachtingen van het publiek in een grap die je moet zien (en horen) om hem te kunnen begrijpen – hij is in ieder geval niet transfoob, maar juist inclusief.

Het middenstuk van de avond is minder geslaagd, met een flauwe anekdote van Gulio Gallarotti over zijn (over)gewicht en paar coronagrappen (die zijn toch vaak wat uitgekauwd) van Carly Aquilino. Dave Sirus’ bijdrage is wel geestig. De komiek die zichzelf introduceert als ‘de jood van de avond’ legt uit dat hij altijd ‘al een engerd is geweest’ en dat een oud-leraar zelfs dacht dat zijn leerling een satanist was (op een van de toetsen was het eindresultaat van Sirus 66,6%). Na Sirus is het de beurt aan oudgediende Joey Gay, die herstellende is van een hartaanval – en persoonlijke tragediën zijn altijd een goede voedingsbodem voor grappen.

Zo vertelt Gay zonder blikken of blozen hoe hij na zijn hartaanval naakt op een brancard lag in de operatiekamer, dat ze zijn lichaam binnengingen via zijn arm, maar dat ze z’n rechterbalzak voor de zekerheid ook hadden geschoren. Het enige waar hij vervolgens voortdurend aan moest denken was dat hij – als hij het zou overleven – zijn linkerbalzak ook zou scheren. Ook Jordan Rock, die Gay opvolgt, heeft grappen over het vleselijke. Zo weet hij een observatie over pijpbeurten vakkundig te verbinden aan Black Lives Matter en is zijn tirade over Generatie Z – die mensen ongevraagd van advies voorzien maar zelf nog nooit een huurcontract hebben getekend – uiterst vermakelijk.

De show eindigt met nog een kleine grappensalvo van Pete Davidson en een optreden van zijn kameraad Machine Gun Kelly. Waarna de conclusie getrokken mag worden dat deze formule werkt: een avondje Davidson en zijn vrienden. Met een ongedwongen sfeer. Een paar talentvolle komieken. En een zaal die uit Davidsons hand eet.