Paradijs parttime

Nu is het Sander Schimmelpenninck die het debat over parttime paradijs Nederland weer op de kaart heeft gezet, daarvoor Elma Drayer en weer daarvoor Heleen Mees: de afgelopen vijftien jaar is de discussie over de arbeidsparticipatie van de Nederlandse vrouw nooit ver weggeweest. De drie weten ook hoe het zit: Nederlandse vrouwen zijn ambitieloos en lui. Om ze te beschrijven bezigen ze termen als ‘verwende prinsesjes’, ‘deeltijd-diva’s’ en ‘balanstrutjes’.

Vooropgesteld: ze hebben een punt door te stellen dat de arbeidsparticipatie van Nederlandse vrouwen laag is. Nergens ter wereld is het werktijdverschil tussen mannen en vrouwen zo groot als hier. Drie op de vijf vrouwen werkt in deeltijd (in 2018 gemiddeld 26 uur per week) tegenover een op de vijf mannen. Mede hierdoor is bijna de helft van de Nederlandse vrouwen niet financieel onafhankelijk. Maar de vraag is of het fair is om te vingerwijzen naar de Nederlandse vrouw. Om ze af te schilderen als ‘verwend’ en ‘lui’. Is het niet wat al te makkelijk om vrouwen de schuld te geven van iets dat gebakken lijkt in de cultuur en waar de politiek zich maar mondjesmaat in mengt?

Journalist Liesbeth Staats onderzoekt in haar vierdelige serie Waarom werken vrouwen niet? hoe het ervoor staat met de arbeidsparticipatie van de Nederlandse vrouw. Ze spreekt met vrouwen, fulltime-werkenden, deeltijd-werkenden, niet werkenden, reist af naar andere Europese landen om te kijken hoe de vrouwen het daar doen en praat met politici (Sigrid Kaag), met criticaster van de deeltijd-diva’s Sander Schimmelpenninck en met bestuurssocioloog Mark van Ostaijen. Die laatste is heel duidelijk: voor hem is de vraag niet waarom vrouwen niet werken, maar waarom mannen niet zorgen.

Lees verder in VARAgids 18vanaf pagina 30.