Opslaan als: van theatershow naar driedelige comedyserie

Er is minder ruimte voor cabaretregistraties op televisie tegenwoordig. Dacht je daarom: laat ik het eens over een andere boeg gooien?

Toen ik hoorde dat de NPO minder registraties wilde gaan uitzenden, vond ik het als cabaretière jammer dat een manier verloren ging om een groter en ander publiek aan me te binden. Tegelijkertijd was ik nooit zo’n fan van die theaterregistraties, want het zijn vaak slappe aftreksels. Mijn vorige show ging van bijna twee uur in het theater naar vijftig minuten op tv. Dus het was slecht nieuws. Het goede nieuws was dat ik iets anders kon gaan bedenken.

Hoe heb je het aangepakt?
Ik ben gaan zitten met Josèff Iping, mijn partner. Hij is programmamaker en heeft de montage en, naast Tim Kamps, de regie van de tv-versie voor zijn rekening genomen. Eerst dachten we aan een soort registratie-plus, waarin we sommige delen in het theater zouden filmen, maar uiteindelijk heb ik dat helemaal losgelaten. Alles is nu gefilmd op locatie of in de studio. De rode draad van het theaterprogramma is dezelfde gebleven – mijn fascinatie met herinneringen en mijn vorige relatie, die na acht jaar uitging – maar die monoloog wordt onderbroken door scènes, sketches en liedjes.

Kon je zomaar alles overzetten naar televisie?
Gelukkig bestaan mijn theaterprogramma’s altijd uit veel verschillende vormen. Daarmee lukte het wel. Wat de monoloog betreft: die is grotendeels dezelfde als die van de theatershow, maar niet helemaal. In de tv-versie vertel ik mijn verhaal over die verbroken relatie aan mensen die er niet op zitten te wachten. Aan iemand met wie ik toevallig in de lift sta, bijvoorbeeld. Of op een babyborrel. Dat heeft iets tragikomisch, zo’n vrouw naar wie niemand
wil luisteren. Vervolgens zie je een sketchscène van haar tijdens een ongemakkelijke date. Zulke scènes onderbreken het verhaal, maar volgens mij zijn we erin geslaagd om het zo dynamisch te doen dat je als kijker toch wil weten hoe het verder gaat.

Lees verder in VARAgids 11 vanaf pagina 22.