Once Upon a Crime: wanstaltig sprookje

Goedkope sets, gekunsteld acteerwerk en rare wendingen vallen op in Japans drama over een avontuur van Roodkapje en Assepoester.

Waar de poster van Once Upon a Crime er prachtig kleurrijk en veelbelovend uitziet, kan je dat van de film zelf niet zeggen. Dit sprookje is een van de meest klunzig ogende Netflix-titels sinds tijden. Het verhaal draait om Roodkapje (Kanna Hashimoto) die op een dag door een bos wandelt en daar Assepoester (Yûko Araki) tegenkomt. Dat de twee op blote voeten lopen, getuige een keur aan close-ups (heeft regisseur Yûichi Fukuda misschien een voetfetisj of leidt hij de kijker af?), zegt iets over hun economische status: ze zijn armoedzaaiers. Dat ziet ook een mysterieuze heks die hen hoopt te helpen.

De twee belanden vervolgens op een bal waar al snel blijkt dat er een moord opgelost dient te worden. Hoewel menig kijker dan al vast de aandacht zal zijn verloren. Once Upon a Crime memoreert qua eendimensionale sets en wanstaltig acteerwerk onbedoeld aan pornofilms met sprookjesthema’s (zie Alice In Wonderland, 1976) en de Power Rangers-reeks uit de jaren 90. Kosten en moeite zijn gespaard, zou je kunnen zeggen. In de openingsscène steekt het prachtige rode kostuum van Roodkapje nog mooi af tegen de groene omgeving, maar als de camera een stap terugdoet zie je al dat de mise-en-scène een kartonnen filmset is.

Kastelen zijn daarentegen opgetrokken in computers. Dit alles heeft een hoog Efteling-gehalte. Is de film misschien gemaakt voor kinderen? Nee, de kijkwijzer is 12 jaar en ouder. Misschien is Fukuda’s nieuwste titel dan gemaakt voor volwassenen die altijd kinderen zijn gebleven. Hoe dan ook moet je beschikken over een hoop geduld om dit broddelwerk tot de aftiteling te kunnen bekijken.

Once Upon a Crime, vanaf donderdag 14 september 2023 bij Netflix