Na de besmetting

Contagion uit 2011 was tot vorig jaar een prima thriller over een pandemie. Nu blijkt het griezelig veel overeenkomsten met de coronacrisis te hebben.

Natuurlijk is iedereen totaal coronamoe, dus waarom zou je een thriller bekijken die in sommige opzichten bijna één op één overeenkomt met de huidige pandemie? Met het belangrijke verschil dat in Contagion de ziekte nog heel veel dodelijker is dan de ziekte die nu over de wereld raast. De reden om te kijken is allereerst dat de film goed gemaakt is, maar vooral ook omdat de makers achteraf bezien een absurd vooruitziende blik hadden. Het is bijna komisch om de experts die in de film voorkomen dezelfde teksten te zien opdreunen als de echte mensen die we sinds maart vorig jaar zo goed hebben leren kennen via het Journaal en de talkshows. En tijdens het kijken, daagt je ook het besef dat als een Hollywoodfilm dit al zag aankomen – de logische conclusie zou moeten zijn dat iedereen beter had moeten opletten. Wat ons nu overkomt, was voorspeld en die wetenschap is des te ongemakkelijker omdat die in Contagion verpakt is in een spannende film. Het is bijna beschamend om te zien dat anderhalve meter afstand houden, handen wassen, het vermijden van hoestende mensen, vaccin-voordringers, complottheorieën en lege supermarktschappen zo voor de hand liggen dat zelfs een standaard Hollywood-thriller het tien jaar geleden bij elkaar wist te verzinnen.

Helemaal standaard is Contagion overigens niet, daar is de film te goed voor. De regisseur is Steven Soderbergh en die heeft een eenvoudige en heel succes- volle werkwijze die hem betrekkelijk uniek maakt in Hollywood. Hij wisselt het maken van kleine, complexe films voor een wat kleiner publiek af met het maken van kaskrakers die hem en de filmstudio’s met wie hij samenwerkt, veel geld opleveren. Zo financierde hij arthouse films als Sex, lies and videotape, The girlfriend experience en Unsane met megahits als Ocean’s eleven en Erin Brockovich. Hij werkt vaak samen met sterren als George Clooney en vooral Matt Damon, die garant staan voor een groot publiek. Toen het script voor Contagion hem tien jaar geleden onder ogen kwam, zal hij gedacht hebben: dat doen we even. Men neme Matt Damon en een reeks andere grote sterren – Jude Law, Kate Winslet, Marion Cotillard, Gwyneth Paltrow – en vervolgens verfilm je het spannende script op dezelfde manier als waarop Soderbergh zijn andere kaskrakers maakte: veel hectische actie, veel wereldsteden, een hoog tempo en spanning en sensatie. Contagion onderscheidt zich in Soderberghs oeuvre vooral door- dat er niet veel humor in zit en erg veel doden vallen, maar verder is het een voorspelbare, typische Soderberghfilm. Lekkere Hollywoodkost die destijds redelijk goed werd ontvangen maar ook al snel weer was vergeten.

Lees verder in VARAgids 22 vanaf bladzijde 34.