Murder Mystery: Sandler, Aniston én Agatha Christie

Over het algemeen zijn de scenario’s waaraan Adam Sandler zelf heeft meegewerkt vaak meer een aaneenschakeling van flauwe maar hilarische sketches. Wanneer hij echter ‘slechts’ gestalte geeft aan het hoofdpersonage, zoals in Murder Mystery, dan krijg je zowaar een coherente speelfilm voorgeschoteld.

Nick Spitz (Sandler) is een sullige – Sandler speelt uitsluitend sullen; z’n handelsmerk – New Yorkse politieagent. Waar zal hij vrouwlief Audrey (Jennifer Aniston speelt een kapster) eens mee verwennen, nu hun 15-jarige huwelijksjubileum in aantocht is? De gierige goedzak koopt een cadeaukaart voor Amazon ter waarde van 50 dollar, wetende dat zijn eega al jaren op reis wil door Europa. Als ze hem hiermee confronteert na een etentje, dan verrast hij haar met een vakantie die hij prompt nog even moet boeken – maar dat weet zij weer niet. Tijdens de nachtvlucht maakt Audrey kennis met de nobele Charles Cavendish (Luke Evans), die hun uitnodigt op het jacht van zijn puissant rijke oom (Terence Stamp), aan de Franse Riviera.

Hoewel het stel van plan was om een busreis te maken, om te zien hoe ham rijpt in Italië, klinkt dit aanbod wel erg aanlokkelijk. Tot ze op een feestje waar de oom zijn erfgenaam bekendmaakt ineens betrokken raken bij een moordpartij (zo eentje waarbij het licht uitgaat en een schot wordt gelost). In de rest van deze pretentieloze maar ontzettend vermakelijke film zoekt Audrey met hulp van Nick – en niet andersom – uit wie de dader is. En er is veel te kiezen: er zijn mooie bijrollen van Gemma Arterton, Ólafur Darri Ólafsson, John Kani, David Walliams en Adeel Ahktar. Hun personages waren ook aanwezig op de treurige avond.

Scenarist James Vanderbilt (Zodiac, White House Down) weet dat Sandler graag een plebejer speelt, en niets is leuker dan wanneer de komiek wordt omringd door deftige mensen. Dat is een mooi contrast. In Murder Mystery vormt Sandler een geniale tandem met Jennifer Aniston. Beide acteurs spelen een soort idiote versie van zichzelf, en in de scènes die ze gezamenlijk spelen ontstaat een soort onbestemd gevoel van vertrouwdheid.

En dan is er de humor, waarbij Aniston ook haar komische timing etaleert. Zoals wanneer ze in het vliegtuig om oordopjes vraagt en de stewardess doorloopt: 'Laat maar, ik stop wel pinda’s in m’n oren.’ Of wanneer Ólafssons personage – een Russische bodyguard – het echtpaar onder schot dwingt om in een hotelkamer op het bed te gaan zitten: ‘You shit down!’

Het zijn allemaal karikaturen, en het is een grote knipoog naar Agatha Christie. ‘Im just having fun!’, zo stamelt de door Sandler gespeelde Spitz op een gegeven moment. En daar heeft hij groot gelijk: de acteur en zijn personage maken er allebei een fuif van.