Love Tactics: tenenkrommende romcom

‘Vrouwen willen geliefd worden’ en de indruk die je als man maakt op een eerste date is belangrijk. Het blog van modeontwerper Asli (Demet Özdemir), getiteld ‘liefdesstrategieën’ staat vol met dit soort leeghoofdige platitudes. Niettemin denkt Asli, die een natuurlijk wantrouwen heeft jegens mannen, dat ze precies weet hoe ze hen voor zich kan winnen. Adonis Kerem (Sukru Ozyldiz) is qua arrogantie van hetzelfde laken een pak: hij is een reclamemaker die eigenlijk nooit verder komt dan onenightstands, maar aan zijn collega’s wil bewijzen dat hij vrouwen echt kan overhalen tot een volwaardige relatie.

Asli en Kerem zijn in Love Tactics in die zin elkaars proefpersonen. Wat volgt laat zich wel raden: de twee slagen allebei in hun plan. Dat is ook makkelijk: hun doel is hetzelfde. Maar dan blijkt dat er toch iets van liefdesgevoelens zijn ontstaan tijdens het manipulatieve spel tussen de twee. Goh. Ze hebben elkaar écht weten te doorgronden. Ze zijn misschien wel voor elkaar gemaakt – zoeter wordt het wat dat betreft niet. Dan moeten ze echter nog wel aan elkaar opbiechten wat hun werkelijke intentie eigenlijk was. Waarop een breuk ontstaat die aan het einde weer resulteert in een happy end.

Asli redt Kerem namelijk uit een vliegtuig dat op het punt staat te vertrekken. Hij zegt daarop zoiets als: ‘Dat is wel cliché hè.’ Dat zien we vaker in Love Tactics , met ook opmerkingen als: ‘Dat zie je alleen in films.’ Het Turkse drama is zich in die zin bewust van het feit dat hij vol zit met dooddoeners. Hoewel dat geen invloed heeft op het niveau. Love Tactics is tenenkrommend slecht en ontzaglijk soapy. Denk aan het gedweep van Carrie Bradshaw (Sarah Jessica Parker) uit Sex and the City maal 1000. Is het überhaupt wel een film? Of keken we naar een parfumreclame van ruim 90 minuten?