Love at First Sight: liefde gevat in kansberekeningen

In irritante romcom is te zien hoe twee jongelingen verliefd worden tijdens een vlucht naar Londen – de slaagkans van hun romance blijkt vrij hoog. 

Zij is Amerikaan; hij is Engels. Zij komt 21 procent van de tijd te laat; hij studeert statistiek aan Yale. Hij lijdt aan smetvrees; zij is claustrofobisch. Hadley (Haley Lu Richardson, The White Lotus) en Oliver (Ben Hardy, Bohemian Rhapsody) ontmoeten elkaar op het New Yorkse vliegveld JFK. Hadley heeft haar vlucht naar Londen gemist en Oliver heeft behoefte aan een gesprek. Bovendien zitten de twee op de volgende vlucht naar de Engelse hoofdstad. Maar Oliver zit daarin ver weggestopt in economy class, terwijl Hadley voorin in businessclass geniet van extra beenruimte. Maar dan volgt nog een speling van het lot: Olivers gordel is kapot, dus mag hij naast Hadley plaatsnemen.

Het is kismet, het levenslot van Hadley en Oliver. Ze zullen op elkaars levenspaden verschijnen, of ze nu willen of niet. Door een onzichtbare kracht worden ze naar elkaar toegetrokken. Misschien heet die kracht wel liefde. Of is die liefde meetbaar? Hoe dan ook moet je het gezever over statistieken (ja, 50 procent van de stellen scheidt, maar de twee hoofdpersonen heus niet…) in Love at First Sight maar gewoon voor lief nemen.

Wat wel stoort zijn de voor de hand liggende wendingen. Hadley gaat naar Londen voor het huwelijk van haar vader met zijn nieuwe partner. Aan het begin van de film geeft ze al te kennen dat ze graag naar het land van Shakespeare wil en uiteindelijk dient Oliver zich aan in een clichématige Shakespeariaanse setting. ‘What are the odds?’, zou een Amerikaan of Engelsman zeggen. Maar die kansen zijn er dus wel. Die laten zichzelf berekenen. Maar het kwantificeren van de liefde, of het vatten van de perfecte relatie in een percentage, blijkt niet per se beklijvend.

Love at First Sight, vanaf vrijdag 15 september 2023 bij Netflix