The Last Tycoon S01E01-E02: larger than life

Talloze studio’s gaan ten onder aan de depressie in de jaren dertig, en ook filmstudio Brady American verkeert in geldnood. Filmbons Pat Brady (Kelsey Grammer) is tot veel bereid om het hoofd boven water te houden, inclusief akkoord gaan met de antisemitische eisen die Duitse consul George Gyssling (Michael Siberry) stelt aan zijn projecten. Hij stelt zich daarmee lijnrecht tegenover zijn creatief directeur Monroe Stahr (Matt Bomer), wiens eigenlijke achternaam Sternberg is. Stahr is voor films wat Don Draper is voor reclame in Mad Men. Hij is een gerespecteerd figuur in Hollywood, hoewel zijn privéleven een stuk grimmiger is. Twee jaar eerder verloor hij zijn echtgenote Minna (Jessica De Gouw) in een woningbrand, en een aangeboren hartafwijking kan hem elk moment het leven kosten. Dat weerhoudt Brady’s dochter Celia (Lily Collins) er echter niet van om als een blok voor hem te vallen. Maar Stahr heeft zijn oog laten vallen op de Ierse serveerster Kathleen Moore (Dominique McElligott), die hem doet denken aan zijn overleden vrouw.

The Last Tycoon was het laatste boek dat F. Scott Fitzgerald schreef voor hij stierf aan een hartaanval. De onafgemaakte roman werd postuum gepubliceerd en al eerder verfilmd door Elia Kazan. Ditmaal is de serie opgepakt door Amazon Prime. Regisseur Billy Ray heeft het verhaal wat meer body  gegeven met historisch gepaste toevoegingen over het oprukkende nazisme en het lot van Grote Depressieslachtoffers. Ray maakte zijn regiedebuut met Shattered Glass en werd genomineerd voor een Oscar voor zijn scenario van Captain Philips. Voor The Last Tycoon vervult hij een dubbelrol als schrijver en regisseur en zijn team bestaat uit grote namen. De cinematografie legt hij in handen van Danny Moder, cameraman annex cinematograaf die werkte aan Mona Lisa Smile en Secret in Their Eyes. Nog meer Oscars zijn te vinden in de soundtrack en het productieontwerp; Tycoon-componist Mychael Danna won met zijn score voor Life of Pi, en Patrizia von Brandenstein met haar art direction voor het extravagante Amadeus. Het resultaat van dit amalgaam is oogverblindend en oorstrelend. Ray wekt Fitzgeralds tijdperk op meesterlijke wijze tot leven.

Wat de makers bovenal hebben weten te vatten, is de larger than life kwaliteit die Fitzgerald toebedeelt aan zijn romans. In The Last Tycoon bestaan gesprekken exclusief uit spitsvondigheden, is iedereen van serveerster tot tiener perfect gekapt en geschminkt, en wordt de wereld bevolkt door prachtige mensen met messcherpe jukbeenderen. Zoals in The Great Gatsby is hoofdpersoon Stahr zo grandioos dat anderen slechts in een baan draaien rond zijn hemellichaam. Personages lijken te bestaan om hem te bespreken met uitspraken als ‘Monroe doesn’t eat during the week. He likes the feeling he gets from feeling hungry.’ Matt Bomer speelt het gekwelde creatieve genie met verve, en geeft de man achter de legende een menselijk gezicht.