Interview met Tijs van den Brink

Eigenlijk had hij sportleraar willen worden. En nog steeds zit die liefde diep. Hij zit vaak op de fiets en verslindt wielrennen en voetbalwedstrijden op tv. Tijs van den Brink slaat geen enkel PSV-duel over, hoewel hij na bijna een vol seizoen nog steeds twijfelt aan de trainers-capaciteiten van Ruud van Nistelrooij: ‘Een prachtman en een wereldspits, maar ik zie niet wat hij wil met het elftal. Het is dit jaar niet per se genieten.’ Doordat hij niet op de sportacademie werd aangenomen, rolde Van den Brink een ander vak in. ‘Ik dacht: dan maar de journalistiek.’ Hij heeft daar geen seconde spijt van, noemt zijn werk na dertig jaar - en programma’s als Knevel & Van den Brink, TweeVandaag, Moraalridders, Adieu God?, Dit is
de dag en Op1 – nog steeds een feest. Toch zal hij nooit zijn twee grote liefdes combineren. ‘Sport is heel leuk, maar uiteindelijk een bijzaak. Een of twee jaar grote wielerrondes van dichtbij meemaken lijkt me fantastisch. Maar ik zou daar niet mijn leven aan willen wijden. Maatschappelijke ontwikkelingen zijn net even wat belangrijker.’

Was je direct een journalistiek natuurtalent

Een beetje wel. De School voor Journalistiek ging me makkelijk af. Ik haalde een tien voor mijn scriptie. Onderwerp: hoe gaan NRC, de Volkskrant en Trouw om met nieuws over geloof en religie? Ik interviewde daarvoor de hoofdredacteuren. Het doorvragen was en is een tweede natuur. Ik heb vaker meegemaakt dat mensen tijdens een feestje zeiden: houd eens op. Of dat anderen naderhand mijn vrienden opbelden om te vragen: wie is die gast? Dan denk ik: Tijs rustig, niet iedereen vindt dat leuk om te ondergaan.

Lees verder op blz. 10 van VARAgids 17.