Interview: James Purefoy en Michael Kenneth Williams (Hap and Leonard)

Het lijkt een ongebruikelijke combinatie: James Purefoy, de charismatische literatuurprofessor/manipulatieve seriemoordenaar Joe Carrol uit The Following, en Michael K. Williams, de ontwapenende en principiële straatovervaller Omar uit The Wire. Maar Hap en Leonard, de hoofdrolspelers in de gelijknamige serie, zijn dan ook een onwaarschijnlijk koppel. De één een blanke liberale – en heteroseksuele – klusjesman, de ander een zwarte homoseksuele patriottische cowboy.

Chemie is dan heel belangrijk. ‘Het is cruciaal bij elke serie of film waarin twee acteurs het verhaal dragen,’ vertelt James Purefoy in de kantine van Dixieland Fun Park in Atlanta tijdens de laatste opnameweek van het tweede seizoen van Hap and Leonard. ‘Denk Holmes en Watson, Starsky en Hutch. Butch en Sundance.’ Michael Kenneth Williams valt hem bij: ‘Of Richard Pryor en Gene Wilder. James doet een geweldige Richard-imitatie!’

In dit geval wisten Purefoy en Williams al vooraf dat het met die klik wel goed zat. Sinds de twee elkaar op de set van de BBC-serie The Philantropist ontmoetten – Williams speelde de bodyguard van Purefoy – zijn ze goede vrienden. Tijdens het interview vullen ze elkaar dan ook moeiteloos aan. Toen Williams was gecast als Leonard en de zoektocht begon naar Hap wist Williams dat dat maar één iemand kon zijn: ‘Er is gewoon geen andere acteur die de Hap bij mijn Leonard had kunnen spelen. Niemand anders in Hollywood kent mij zo goed als deze man. We hoefden niet op zoek naar die persoonlijke band, die was er al, compleet met woordenwisselingen en dichtslaande deuren. Wij kibbelen als een oud getrouwd stel.’

Toch twijfelde Purefoy, geboren in het Engelse Somerset. Maar niet eens vanwege de uitdagende Texaanse tongval. ‘Er wordt vaak gezegd dat het bij het spelen van Amerikanen allemaal om het accent draait, maar dat is het niet. Het gaat om de stem diep van binnen, om de kleine culturele dingen. De muziek, de snit van je broek, de schoenen. En de Oost-Texaanse man is een soort op zich.’

‘Wat dat betreft had ik het makkelijker,’ bekent Williams. ‘Mijn achtergrond heeft raakvlakken met die van Leonard. Mijn opa is opgegroeid in het zuiden waar Hap and Leonard zich afspeelt, heeft het racisme, seksisme en fanatisme uit die tijd van dichtbij meegemaakt. Die basis heeft James niet.’ Purefoy knikt instemmend: ‘We hadden in ons dorp niet eens zwarte mensen!’

In de serie spelen Williams en Purefoy twee totaal tegenstrijdige karakters. Hap is een verstokte democraat, die de gevangenis boven de dienstplicht verkoos. Leonard is een republikein in hart en nieren (en cowboylaarzen), die juist wel het leger in ging en meevocht in Vietnam. Dat Leonard homoseksueel is, is niet eens zo’n groot punt in de serie, vindt Williams. ‘Ik speel Leonard een beetje zoals ik Omar speelde. Het feit dat een blanke en een zwarte man openlijk bevriend zijn in jaren 80 Texas is een veel grotere bedreiging voor de samenleving dan Leonards seksualiteit.’

Hap en Leonard zijn ook niet zomaar uit de lucht gegrepen, benadrukken beide heren. De serie is gebaseerd op de boeken van Joe R. Lansdale, die op zijn beurt inspiratie haalde uit zijn eigen leven. Williams: ‘Leonard is een samenvoeging van vijf van zijn vrienden, oosterse vechtkunstenaars die – toevallig – homoseksueel zijn.’  Purefoy: ‘En Hap is Joe Lansdale zelf, toen hij jong was. Hij kwam uit een arme familie. Leerde zichzelf lezen en schrijven. Hij las op zijn elfde de Ilias. En hij heeft een enorme schrijflust. Hij kan niet niet schrijven.’

Dat blijkt ook wel uit zijn omvangrijke oeuvre. Alleen zijn Hap and Leonard-serie beslaat al negen boeken, drie novelles en drie korte verhalenbundels. Purefoy: ‘Elk boek en elk seizoen heeft een andere toon. Het eerste seizoen draaide om een kraakklus, de zoektocht naar een verloren schat, en stroomde voorbij als een lome rivier. Dit seizoen is juist een stads moordmysterie. Mocht er een derde seizoen komen, dan komen we in western-grondgebied.’

De serie is anders dan de gemiddelde tv-serie op de Amerikaanse tv, beaamt Purefoy. ‘Maar anders is goed. Je wilt ook niet dat alles maar hetzelfde is. Juist het feit dat de serie een beetje eigenaardig is, is wat ik er zelf zo mooi aan vind. Het is niet honderd procent realistisch, en dat biedt mogelijkheden. Er staat Hap en Leonard nog een hoop ongelofelijks te wachten. Volgens mij komen er in één van de boeken zelfs buitenaardse wezens voor! Maar je moet er als kijker wel in mee kunnen gaan. Kun je dat niet, dan kan je beter Expeditie Robinson kijken.’

Hoe verschillend de boeken en de seizoenen ook onderling zijn, de vriendschap tussen Hap en Leonard ligt altijd aan de basis. Williams: ‘Het is een vriendschap die wordt uitgedaagd, soms tot het uiterste wordt uitgerekt. Maar het is een band die niet kan worden verbroken.’