Interview Fear the Walking Dead: Acteurs nog lang niet uitgespeeld

De laatste keer dat we Salazar zagen, waren we halverwege het tweede seizoen. Toen leek hij op te gaan in de vlammenzee die hij zelf had aangestoken. Toch koesterden velen de hoop dat ze de barbier uit El Salvador met een oorlogstrauma terug zouden zien. Aan het einde van de derde aflevering van het huidige seizoen vingen we voor het eerst weer een glimp van hem op. ‘Het is goed om terug te zijn,’ vertelt acteur Rubén Blades in het hoofdkantoor van de Mexicaanse Baja Studios. ‘Gedurende de productie maak je connecties met mensen, die tijdens de opnames heel intens zijn, maar ook blijven wanneer je elkaar niet ziet. Het is geweldig weer bij elkaar te zijn.’

Blades speelde pas één keer eerder mee in een tv-show. Dat was geen onverdeeld succes. ‘Het was een interessante ervaring, maar kostte ook veel tijd. En er zijn zoveel andere dingen die ik wil doen.’ Het karakter van Salazar trok de Panamees – acteur, advocaat, salsazanger, presidentskandidaat, voormalig minister van toerisme én fervent stripboekenverzamelaar – over de streep. ‘Wat me beviel aan Salazar is dat hij zo anders is dan ik. Het is iemand die zich in El Salvador heeft aangesloten bij het dictatoriale regime, heeft meegeholpen aan de onderdrukking. Ik heb in mijn eigen land altijd tegen de militaire dictatuur gestreden. Het is een uitdaging om zo’n personage toch menselijk te maken, te zorgen dat je zijn positie begrijpt. Voor hem is dit eigenlijk al de tweede apocalyps.’

Maar de Salazar van wie we het vorige seizoen afscheid namen is niet de Salazar die we nu terugzien. ‘Hij is aan het veranderen. Salazar begon als een man zonder genade en met een traumatisch verleden, die niet terugdeinsde voor martelmethodes. Maar de ervaringen van het laatste jaar hebben hem spiritueler gemaakt. Hij is meer bezig met de morele implicaties van zijn acties. Eigenlijk het tegenovergestelde van wat er met Madison gebeurt.’

Kim Dickens knikt. ‘Je ziet zeker een donkere kant van Madison, een meedogenlozere. Ze heeft geleerd dat er geen plek is voor compassie.’ Ook Dickens geniet van de scherpe randjes van haar personage. ‘Iedere kans die ik krijg om een volledig geslaagd, vrouwelijk karakter te spelen grijp ik met beide handen aan. Madison is een sterk personage, met zoveel facetten, zoveel lagen en zoveel gebreken. Ze is een krijger van wie je niet altijd weet of ze nu de held of de slechterik is. Tegelijkertijd doet ze me denken aan de vrouwen die ik ken – maar dan iets dikker aangezet, vanwege de apocalyps.’

Toch twijfelde Dickens in eerste instantie of ze wel in een zombieserie moest spelen. ‘Ik dacht niet dat ik zou passen in dit genre. De serie heeft het tegendeel bewezen. Een apocalyptische setting is ideaal voor het vertellen van geweldige verhalen. Er staat zoveel op het spel. Het zet je ook aan het denken over jezelf, over waar je zelf toe in staat bent. Wat doe je wanneer het internet, de overheid, alle voorzieningen wegvallen?’

Van alle karakters in Fear the Walking Dead is Strand degene die floreert in alle chaos. ‘Strand is een bouwer,’ beaamt zijn vertolker Colman Domingo. ‘Hij is op z’n best wanneer hij van niets iets kan maken. Daarnaast is zijn tong zijn grootste wapen. Hij weet zich overal uit te praten.’ Beetje bij beetje kom je meer over deze mysterieuze, zoetgevooisde predikantenzoon te weten. Maar, belooft Domingo, ook na twee seizoenen valt er nog genoeg aan hem te ontdekken. ‘Al bij het lezen van zijn allereerste monoloog dacht ik bij mezelf: wie is deze man? Hij voldoet aan geen enkel stereotype. Neem zijn liefdesrelatie met Thomas Abigail (Dougray Scott, red.). Niemand zag het aankomen. Er is zoveel dat we nog niet van hem weten. Toch is het een afgerond karakter met ontelbare lagen, als een prachtige, sappige ui.’