Interview: Damon Lindelof (The Leftovers)

The Leftovers is het schoolvoorbeeld van een serie die niet voor iedereen is. Hoewel fans genieten van de gitzwarte en schijnbaar hopeloze wereld die Lindelof en schrijver van het gelijknamige boek Tom Perrotta creëerden, is het drama voor anderen simpelweg te duister.

En dat terwijl de makers van begin af aan duidelijk zijn geweest: wat er met de 140 miljoen mensen die in de serie van de ene op de andere dag spoorloos zijn verdwenen is gebeurd, zal nooit worden onthuld. Ook die onzekerheid zorgt voor afhakers, weet Lindelof. 'We hebben de kijker opzettelijk gedesillusioneerd. Dat is misschien een frustrerende ervaring voor ze, maar wel overeenkomstig de realiteit. In het leven krijg je nu eenmaal soms geen antwoorden. Die unieke emotionele staat wilden we verder ontdekken.'

Toch werken de makers, met het einde van de serie in zicht, naar enkele antwoorden toe. Dat deden ze in de eerste twee seizoenen ook al. Immers, door de voor HBO-begrippen lage kijkcijfers (Lindelof, grappend na een andere vraag: 'Dat zijn we al onze 14 kijkers verschuldigd!') bleef het na iedere reeks enige tijd onduidelijk of The Leftovers van het Amerikaanse betaalkanaal de kans kreeg om door te gaan. Lindelof en Perrotta hadden al besloten dat het verhaal niet langer dan drie of vier seizoenen zou moeten duren. Onzekerheid over de toekomst heeft dat aantal definitief naar drie gebracht.

In het laatste seizoen reizen Kevin (Justin Theroux) en Nora (Carrie Coon) af naar Australië, waar we ook Kevins vader, Kevin sr. (Scott Glenn), weer tegenkomen. De ‘Sudden Departure’, de dag waarop twee procent van de wereldbevolking in het niets oploste, is bijna een Bijbelse zeven jaar geleden. Veel bewoners van de wereld van The Leftovers zetten zich dan ook schrap voor het einde der tijden. Het lijkt erop dat we er eindelijk achter zullen komen of Kevin een Messias is, of dat hij ze gewoon niet allemaal op een rijtje heeft.

Lindelof laat weten dat de kijker niet al te concrete conclusies moet verwachten. Toch denkt hij dat in de laatste aflevering de stukjes op hun plek zullen vallen voor het publiek. Hij weet dat de finale met argusogen zal worden bekeken. Het einde van zijn vorige grote televisieserie, Lost, viel immers bij de meeste kijkers niet in goede aarde. 'Ik hoop dat The Leftovers op zijn eigen waarde en falen zal worden beoordeeld, maar ik weet dat mensen gaan vergelijken,' verzucht de schrijver, die toegeeft dat de reacties op Lost invloed op hem hebben gehad. 'Ik zou graag zeggen dat ik ze naast me heb neergelegd, maar natuurlijk schieten ze nog weleens door mijn hoofd. Ik sta nog altijd achter het einde van Lost en verontschuldig me er niet voor. Tegelijkertijd is het de reden waarom ik The Leftovers kort wil houden. Lost is veel te lang doorgegaan. We hebben er al die tijd clous ingestopt. Na zo’n opbouw ontkom je er niet aan dat kijkers na afloop het gevoel hebben van de dag na Kerstmis: alle pakjes zijn open en nu is er niets meer over.'

Dat Lindelof Lost moet blijven verdedigen, blijkt wanneer een journalist naar het einde van die serie refereert met de woorden ‘dat ze allemaal al dood bleken’. Lindelof: 'Nee, dat was dus niet zo. Uiteindelijk waren ze allemaal dood, maar niet vanaf het begin. Veel mensen hebben het slot geïnterpreteerd alsof niets op het eiland ooit gebeurd is, omdat alle personages al dood waren als gevolg van de vliegtuigcrash. Maar dat kan toch niet? Hoe zouden we anders al die mensen kennen die niet in het vliegtuig zaten?' De televisiemaker moet erom lachen dat hij zeven jaar na de finale nog steeds vragen beantwoordt over de serie. 'Misschien moest ik eens een Lost-lezingtournee opzetten. Dan kom ik overal het einde uitleggen, en dan noem ik het Lost in Translation.'