Handige Harry

Door Robert Gooijer

Zoek op internet op ‘Tina, she’s gay’ en het filmpje dat met een telefoon werd gemaakt tijdens een concert van Harry Styles in de zomer van 2018, plopt op. Te zien is hoe Styles de tekst op een kartonnen bord van de dan 18-jarige Grace voorleest. Ze schreef dat ze dankzij de zanger publiekelijk uit de kast wil komen. Styles vraagt Grace naar de naam van haar moeder, vraagt daarna om stilte in de zaal en zegt dan, hardop: ‘Tina, she’s gay’. Om het daarna de zaal te laten scanderen. Dat Grace éigenlijk wilde zeggen dat ze biseksueel is, maakt het moment niet minder iconisch. Later zou zij tegen BuzzFeed News zeggen dat het enorm belangrijk voor haar was om dit moment te delen met de zanger die ze al zo lang bewondert, en die zich altijd heeft ingezet voor de LHBTIQ+-gemeenschap. Een cynicus zou zeggen dat het hier om aandachttrekkerij gaat.

Maar je kunt er ook anders naar kijken: worstelen met je geaardheid kan zwaar drukken op jonge mensen. Juist op een moment in hun leven dat hormonen, de wereld om hen heen en de keuzes die ze voor de toekomst moeten maken, overweldigend zijn. Het zegt veel dat ze zich dan gesteund en begrepen weten door een artiest die ze bewonderen en dat ze zich zo veilig voelen dat ze een grote persoonlijke keuze delen ten overstaan van velen, in het geval van Grace achteraf zelfs miljoenen mensen. Na dit filmpje zijn meer fans op hun eigen verzoek ge-out door hun favoriete bands. Neem het Hollandse Chef’Special, die fan Delayla op een festival hielp met haar coming-out. Fans van bijvoorbeeld Lady Gaga en Madonna werden eerder op dezelfde manier bijgestaan. Styles is dus niet de eerste. Zoals alles wat hij doet, draagt of zegt al een keer eerder is gedaan. Net als Bowie in zijn gloriejaren, kleedt Styles zich gretig in jurken en vrouwelijke accessoires als boa’s. Hij poseerde op de cover van Vogue in een blauwe Gucci-baljurk. Op de hoes van zijn laatste album Harry’s house draagt Styles een witte blouse die eruitziet als een jurkje voor een communicantje, in een kamer die letterlijk op zijn kop gezet is. Het oogt niet gek, niet kijk-mij-eens-raar doen. En hoewel de status van Styles, als de grootste popster van dit moment, gecalculeerd gedrag doet vermoeden, komt weinig tot niets van wat Styles doet, draagt of zegt als vooraf bedacht of niet integer over. Wel is duidelijk van wie hij de kunst heeft afgekeken.

Wat dat betreft is Styles helemaal onderdeel van Generatie Z, net als zijn fans. Geboren tussen 1997 en 2012 zijn ze gewend om over gevoelens, onzekerheden en emoties te praten met vrienden, en niet van plan zich te laten begrenzen door genderrollen. Daarmee de vruchten plukkend van de generaties vóór hen. ‘Het is gerechtvaardigd om naar David Bowie te kijken, Mick Jagger, Prince, Marc Bolan of Freddie Mercury en te zeggen: Harry volgt hun voorbeeld. Je ziet Harry zo voor je, op het podium in Hyde Park in 1969 net als Mick Jagger, in zijn beroemde witte jurk, wijde witte broek en witte laarzen. Maar’, zegt celebrity-biograaf Sean Smith in de Britse krant The Guardian, ‘wat deze grote sterren vijftig jaar geleden droegen zegt de generatie van na de recente eeuwwisseling niks. Voor hen is Harry een frisse wind. Iemand die ze graag zouden willen zijn, die zich niet aan genderregels houdt en ver wegblijft van giftig mannengedrag.’ Popcriticus Robin Givhan valt Smith bij in een stuk voor The Washington Post, waarin ze schrijft dat het te makkelijk is om Styles van culturele toe-eigening te beschuldigen (wat op andere plekken is gebeurd) en dat het beter is toe te juichen dat hij zich tegoed doet aan de vele mogelijkheden die zijn generatie nu heeft Harry Styles (Redditch, 1994) werd ontdekt via een Britse talentenjacht, was lang onderdeel van een van de meest populaire boybands aller tijden, One Direction, en maakte tot nu toe drie soloalbums. Vooral de laatste twee werden juichend ontvangen. De muziek die hij maakt is ontegenzeglijk pop, met likjes soul, snufjes rock en scheutjes dance. ‘As it was’ maakt grote kans om in december te worden verkozen tot Song van het Jaar, en anders wordt het die andere enorm scorende single van het laatste album, ‘Late night talking’.

Lees verder in VARAgids 49 vanaf bladzijde 30.