Greta: vermakelijke thriller die lijdt onder spoilers

Eerst de spoilervrije versie: een jong en wat naïef bijbelvast meisje genaamd Frances ( Chloë Grace Moretz ) heeft net haar moeder verloren en komt in de grote stad New York te wonen. Ze hokt daar samen met haar wereldwijze 'smart-ass' vriendin Erica (de geweldige Maika Monroe uit It Follows); de twee zijn een hoogst onwaarschijnlijke combinatie en dat is pas de eerste uit een reeks onwaarschijnlijkheden en 'plot holes', van zo'n grote omvang dat je er met gemak met een vrachtwagen doorheen kunt crossen zonder brokken te maken. Erica waarschuwt Frances voor de gevaren van New York, waaronder haar in Erica's ogen ziekelijke en prille vriendschap met de Franse vrouw Greta, gespeeld door Isabelle Huppert, de Franse acteerlegende uit onder veel meer Elle en La Pianiste.

Frances heeft Greta door een toevalligheid leren kennen - ze vindt haar tas in de metro en brengt die terug - en begint in de vrouw al snel een lotgenote te zien, want Greta heeft haar dochter verloren en Frances haar moeder. Frances accepteert Greta als een surrogaatmoeder met wie ze kookt, naar de kerk gaat en lekkere wijn drinkt in haar knusse appartement, dat qua inrichting eerder aan een stulpje in een Frans dorpje, dan aan een 'brownstone' in de binnenstad van New York doet denken. Erica vindt het allemaal maar ongezond en klef, maar Frances laat zich deze keer niet door haar de les lezen: ze houdt van Greta, ze doen samen leuke dingen, dus wat kan er mis gaan? Alles, zo blijkt.

De manier waarop Huppert en Moretz de evolutie van hun inderdaad wat kleffe vriendschap, die van aanvankelijk liefelijk uitgroeit tot iets spectaculair nieuws en anders, acteren is prachtig om te aanschouwen. Vooral Huppert is fenomenaal en acteert met groot gemak en luchtigheid in deze voor haar a-typische rol (ze is gewoonlijk vooral te zien in 'moeilijke' films, niet in amusante thrillers), moeiteloos schakelend tussen zeer uiteenlopende emoties en stemmingen. Enkel Hupperts aanwezigheid in Greta is de trip naar de bioscoop al waard, als je zin hebt in een ongecompliceerde thriller die niet per se heel memorabel is, maar wel met plezier en vakmanschap is gemaakt. Dit is niet bepaald de diepste film die de Ierse regisseur Neil Jordan, bekend van films als The Crying Game en Byzantium en als showrunner van de tv-serie Riviera , ooit gemaakt heeft, maar je verlaat met een glimlach de bioscoop na anderhalf uur fraai acteerwerk.

Meer zou je niet moeten willen weten. Daar denkt de marketing achter Greta echter anders over; in onderstaande trailer wordt de godganse film van begin tot eind uit de doeken gedaan. Eén groot spoiler-feestje (de internationale trailer geeft zelfs nóg wat meer weg). Er blijft nauwelijks een verrassing over; bijna alles wordt weggegeven, tot en met de meest schokkende scène aan toe, die in de trailer jammerlijk gewoontjes overkomt omdat je de actrices er niet langdurig naartoe hebt zien werken. Erg jammer, dus gewoon niet op 'play' drukken misschien. Maar als je dat toch doet, kijk dan ook meteen maar naar deze fijne scène tussen Huppert en Moretz. Wie zich echter toch kan beheersen, heeft een veel leukere bioscoopervaring voor de boeg.