Gooijer ziet: Take Shelter

Acteur Michael Shannon (Boardwalk Empire, Midnight Special) is boomlang, vierkant en zo'n typische, no-nonsense-rots-in-de-branding-kerel dat kwetsbaarheid nou niet het eerste is waar je aan denkt als je hem ziet. Dat hij in Take Shelter zulke afschuwelijke nachtmerries heeft dat hij aan het bedplassen slaat, verontrust je als kijker des te meer. Shannon speelt Curtis LaForche, een man die vreest dat hij zijn verstand aan het verliezen is, maar nog banger is voor de mogelijkheid dat hij gewoon gelijk heeft. LaForche werkt in de mijnbouw op het schitterend lege Amerikaanse platteland, heeft een geweldige vrouw (Jessica Chastain) en dito dochtertje en leidt een prachtig en eenvoudig leven. Niet zonder zorgen, want zijn dochter is doof. Maar hij heeft het voor elkaar.

Als visioenen over een gigantische naderende storm, enge gelige regen en zijn vrouw en zijn hond zijn dromen onveilig beginnen te maken, vervreemdt hij in hoog tempo van zijn gezin, collega's en buren en begint een schuilkelder te bouwen in zijn tuin:

Er is heel veel goed aan deze film: perfecte spanningsopbouw, onberispelijke acteerprestaties, intelligent script en voor een low-budgetfilm opmerkelijk effectieve visuele effecten. De vormgeving van de droomsequenties en de manier waarop Shannon de angst van LaForche tijdens die scenes laat zien, verdienen bovendien een extra eervolle vermelding. De angst voor zijn gezinsleden, in de zin dat hij zowel vreest voor hun lot als dat hij henzelf vreest, en de angst om langzaam gek te worden of juist een gruwelijke profeet te zijn, zijn geweldig verontrustend. Als je valt voor - letterlijk en figuurlijk - atmosferische thrillers, is Take Shelter de perfecte invulling van een zaterdagavond. En daarna op Netflix de film Mud bekijken van dezelfde regisseur, waarin onheilspellende lege landschappen net zo'n belangrijke rol spelen.